ای یار شگرف در همه کار

ای یار شگرف در همه کار		عیاره و عاشق تو عیار
تو روز قیامتی که از تو		زیر و زبرست شهر و بازار
من زاری عاشقان چه گویم		ای معشوقان ز عشق تو زار
در روز اجل چو من بمیرم		در گور مکن مرا نگهدار
ور می‌خواهی که زنده گردیم		ما را به نسیم وصل بسپار
آخر تو کجا و ما کجاییم		ای بی‌تو حیات و عیش بی‌کار
از من رگ جان بریده بادا		گر بی‌تو رگیم هست هشیار
اندر ره تو دو صد کمین بود		نزدیک نمود راه و هموار
از گلشن روی تو شدم مست		بنهادم مست پای بر خار
رفتم سوی دانه تو چون مرغ		پرخون دیدم جناح و منقار
این طرفه که خوشترست زخمت		از هر دانه که دارد انبار
ای بی‌تو حرام زندگانی		ای بی‌تو نگشته بخت بیدار
خود بخت تویی و زندگی تو		باقی نامی و لاف و آزار
ای کرده ز دل مرا فراموش		آخر چه شود مرا به یاد آر
یک بار چو رفت آب در جوی		کی گردد چرخ طمع یک بار
خامش که ستیزه می‌فزاید		آن خواجه عشق را ز گفتار