طعم غذا

نکته مهمى در تغذيه طيور به شمار مى‌رود زيرا ممکن است دو فرمول غذائى از نظر ارزش بيولوژيکى در يک ميزان باشد ولى آنکه داراى طعم بهتر است بيشتر مورد استفاده قرار گيرد. بايد توجه داشت که بد طعمى غذا سبب کم شدن راندمان تبديل غذائى (Feed Conversion) و کاهش مقدار غذاى خورده شده (Food consuim ption) مى‌گردد و در نتيجه رشد و توليد به‌طور مستقيم کاهش مى‌يابد. خوشبختانه حس بويائى در طيور تقريباً ضعيف است و خاصيت خوشمزگى و طعم غذا بستگى به طرز تهيه فيزيکى آن پيدا مى‌کند.

مسئله سابقه ذهنى نيز عمل مهمى در اين مورد به شمار مى‌رود مثلاً اگر يک ماده اوليه يا فرمول غذائى يک‌بار سبب ناراحتى گوارشى و زحمت در طيور شده باشد براى دومين بار با رغبت و ميل خورده نخواهد شد.

غذاهاى زياد خشن و خورده نشده مطلوب طيور نيست. زيرا طيور مواد خورده شده و نرم را بر مواد خشن و زير ترجيح مى‌دهد به‌عنوان مثال طيور به خوردن ساقه يا برگ‌هاى خشن يونجه که به‌خوبى آسياب نشده است رغبتى نشان نمى‌دهند در صورتى‌که برگ‌هاى نرم و خورده شده را به‌خوبى و با ولع مى‌خورند. مرغ‌ها قادر هستند بين غذاى مانده و غذاى تازه فرق بگذارند.

از اين‌رو نبايد از مواد مانده و فاسد در جيره غذائى طيور استفاده نمود. عده‌اى از مرغداران گاهى اوقات با اضافه نمودن مواد مشهى و خوش‌طعم سعى مى‌کنند مرغ‌ها را بيشتر وادار به غذا خوردن نمايند. استفاده از دوغ و گاهى ملاس و پودر سير در اين مورد بى‌نتيجه نيست.

اين عمل بيشتر بعد از بيمارى‌هاى عفونى يا انگلى يا بعد از واکسيناسيون که اشتهاى مرغ‌ها کم مى‌گردد تجويز مى‌شود.