براى اينکه از نظر فيزيولوژيکى حداکثر استفاده از فرمول غذائى به‌دست آيد بايستى بين انرژى و پروتئين نسبتى وجود داشته باشد. از اين‌رو تنها مسئله تأمين درصد موردنياز پروتئين در فرمول غذائى طيور کافى نيست بلکه بايد نسبت انرژى و پروتئين را نيز درنظر گرفت.
براى پيدا کردن اين نسبت آزمايشات و تحقيقات زيادى توسط دانشمندان مختلف صورت گرفته است در سال ۱۹۵۶ مطالعاتى توسط دوالدسون Domaldson و همکاران او در روى رشد جوجه‌هائى که نسبت کالرى به مواد ازته فرمول غذائى آنها بين ۷۷ تا ۵۶ بوده است انجام گرفت، نتايج حاصله نشان داده است با شرايط فوق تغييرات وزنى زيادى در طيور ديده نشده ولى نسبت‌هاى بالاتر هميشه سبب کاهش وزن مى‌شده است Hill و Dansk در سال ۱۹۶۰ نشان دادند که چنانچه مقدار مواد ازته را کم و يا زياد نمائيم اگر در مقدار انرژى به همان نسبت تغيير داده نشود در جوجه‌ها نقصان وزن حاصل خواهد شد.
مطالعات ديگر که توسط دانشمندان ديگر انجام شده نشان داده است که بهترين نسبت انرژى به پروتئين (C/P) بين ۹۹ تا ۱۱۷ است، معمولاً نسبت انرژى به پروتئين از تقسيم انرژى پرودکتيو يا انرژى متابوليسم غذا به درصد مواد ازته به‌دست مى‌آيد.
آزمايشات انجام شده نشان مى‌دهد که اين نسبت بسته به سن فرق مى‌کند. بهترين نسبت در سنين مختلف به قرار زير است:
در جوجه‌ها تا سن ۷ هفتگى ۹۵-۹۰ در جوجه‌ها از ۸ هفتگى به بعد ۱۱۰-۱۱۵ در آمريکا معمولاً از نظر پراتيک در موقع تهيه فرمول‌هاى غذائى مقدار انرژى پرودکتيو در پوند را به درصد پروتئين موجود در فرمول غذائى تقسيم مى‌کنند طبق تحقيقات دانشمند آمريکائى G.D.Combs بهترين نسبت کالرى به پروتئين به قرار جدول زير مى‌باشد.
جدول نسبت انرژى به پروتئين طبق(۱) (G.F.Combs)
سن
انرژى متابوليسم
انرژى پرودکتيو
جوجه کبابى ۰-۵۰ هفته
۱۴۳-۱۳۲
۹۲/۴-۹۹
جوجه کبابى بعد از ۵ هفتگى
۱۵۱/۸-۱۶۵
۱۰۵/۶-۱۱۶/۶
جوجه تخمى ۰-۸ هفته
۱۳۸/۶-۱۴۵/۲
۹۶/۸-۱۰۱/۲
جوجه تخمى ۸-۱۸ هفته
۱۶۹/۴-۱۸۹/۲
۱۱۸/۸-۱۳۲
مرغ‌هاى تخمى با ۵۰% توليد
۲۰۰۲/۲-۲۰۶/۸
۱۴۵/۲-۱۴۰/۸
مرغ‌هاى تخمى با ۷۰% توليد
۱۹۱/۴-۱۸۴/۸
۱۲۹/۸-۱۳۴/۲
مرغ‌هاى تخمى با ۹۰% توليد
۱۷۶-۱۸۲/۶
۱۲۳/۲-۱۲۷/۶
کالرى در کيلوگرم
Kcalperkg
C
(۱).
=
=
درصد پروتئين
Percent Protein
P
در موقع بيمارى و استرس ميزان پروتئين و ويتامين هر دو بايد افزايش يابد و نسبت کالرى به پروتئين کم شود.
