نقد غمت که حاصل دنیا و دین ماست

نقد غمت که حاصل دنیا و دین ماست		گنج خرابه‌ی دل اندوهگین ماست
یاد تو زود چون رود از دل که همرهش		در اولین قدم نفس آخرین ماست
به خاک درگهت چه تفاوت اگر نهیم		سر بر زمین که کوی بلا سرزمین ماست
از کینه جوئی تو شکایت کنم چرا		کز شوخی آن چه نیست به یاد تو کین ماست
از توسن هوس ز ازل چون پیاده‌ایم		رخش مراد تا به ابد زیر زین ماست
نور جبین ما نه ز تاثیر طاعت است		داغی کهن ز لاله رخی بر جبین است
ای مرغ دل حذر که خدنگ افکنی عجیب		از ابروان کشیده کمان در کمین ماست
در بزم او همیشه ملولم که ناگهان		افتد به فکر او که چرا همنشین ماست
تا می‌کنیم محتشم از لعل او سخن		ملک سخن تمام به زیر نگین ماست