آثار غیرمستقیم ارزیابی و نظارت

ارزيابى و نظارت بر سياستگذارى جهانگردي، پيچيده است و مسائل مختلفى را در برمى‌گيرد. جنکينز و سورنسن - Sorensen، (درسال ۱۹۹۴)، به‌عنوان مثال، معتقدند که ارزيابى فعاليت‌هاى سرمايه‌گذارى دولت در بخش جهانگردى کارى دشوار است زيرا:

- آثار اين‌گونه فعاليت‌ها ممکن است بسيار دير آشکار شوند؛

- آثار اين‌گونه فعاليت‌ها ممکن است ناچيز باشند و اهميت چندانى نداشته باشند؛

- آثار اين‌گونه فعاليت‌ها را مى‌توان از طريق آثار تکاثرى و با بهره‌گيرى از ساير طرح‌ها و برنامه‌ها بزرگ کرد؛

- غالباً اين فعاليت‌ها تحت‌تأثير بسيارى از عوامل برون‌زا که خارج از کنترل هستند قرار مى‌گيرند؛

- اندازه‌گيرى هزينه‌هاى فرصت اين‌گونه فعاليت‌ها دشوار است؛

- ممکن است موجب افزايش روحيه فردى و اجتماعى و رضايت فردى و اجتماعى ( که قابل اندازه‌گيرى نيستند) شوند.

با توجه به دلايل فوق‌الذکر، ارزيابى سياست‌هاى جهانگردى دشوار خواهد بود (هاگ‌وود و گان ۱۹۸۴)

در سراسر فرآيند سياستگذاري، ارزيابى سياست‌ها ضرورى است. ممکن است ارزيابى سياست‌ها از نظر هزينه‌ها معقول باشد و فرد ارزياب نيازى به مرور و بررسى اسناد مربوط به شيوهٔ اجراى سياست‌ها و نتايج حاصله نداشته باشد. از سوئى ممکن است ارزيابى فعاليتى پرهزينه و دشوار باشد، به‌نحوى که به يک گروه مشاوران داخلى يا خارجى (خارج از موضوع ارزيابي) يا ترکيبى از مشاوران داخلى يا خارجى نياز باشد.

نظارت و ارزيابى سياست‌هاى جهانگردي، فعاليت‌هائى خنثى از نظر ارزشى نيستند و همان‌طور که گفته شد ماهيتى سياسى دارند. ممکن است اهداف سياست‌هاى جهانگردى مشخص نباشد (عملاً هم همين‌طور است) و نتايج مورد نظر به شکلى روشن بيان نشده باشند. نظارت فعاليتى بيش از جمع‌آورى و توزيع اطلاعات است.

ممکن است سياستگذاران براى به تأهير انداختن تصميم‌گيرى و سياستگذاري، از نظارت و ارزيابى به‌عنوان ابزارى براى عملى ساختن مقصود خود استفاده کنند، يا ممکن است به دلايل زير از عمليات نظارت و ارزيابى استقبال کنند:

- توجيه کردن و مشروعيت بخشيدن به تصميم‌ها و اقدامات قبلي؛

- رفع مسئوليت از خود؛

- کسب تأئيدى بر برنامه‌هاى خود (ويس ۱۹۷۳). بنابر اين ممکن است ارزيابى‌ها توسط خود سياستگذاران و دستگاه‌هاى دولتى اجراء شود. گاهى نيز ارزيابى‌ها به دلايل زير انجام مى‌شوند:

- کاهش نگرانى گروه‌هاى ذينفع قدرتمند؛

- رفع تنش‌ها

- کارا و مؤثر نشان دادن خود؛

- به تأخير انداختن فعاليت‌هاى نظام سياسي