دریغ از جان قلی

دریغ از جان قلی کز جور گردون		کناری پر ز خون رفت از میانه
زمانه دشنه‌ی جورش چنان زد		که نوک دشنه در دل کرد خانه
طلب کردم چو تاریخش خرد گفت :		شهید دشنه‌ی جور زمانه