گرفتم عشق روی تو ز سر باز

گرفتم عشق روی تو ز سر باز		همی پرسم ز کوی تو خبر باز
چه گر عشق تو دریایی است آتش		فکندم خویشتن را در خطر باز
دواسبه راه رندان برگرفتم		به کار خود درافتادم ز خر باز
فتادم در میان دردنوشان		نهادم زهد و قرائی به در باز
میان جمع رندان خرابات		چو شمعی آمدم رفتم به سر باز
چنان از دردیت بی خویش گشتم		که گفتم نیست از جانم اثر باز
منم جانا و جانی در هوایت		ندارم هیچ جز جانی دگر باز
دلم زنجیر هستی بگسلاند		اگر بر دل کنی ناگاه در باز
همای همتم از غیرت تو		نیارد کرد از هم بال و پر باز
چه می‌گویم که جانها نیست گردد		اگر گیری ز جانها یک نظر باز
دل عطار از آهی که دانی		رهی دارد به سوی تو سحر باز