بلا به من که ندارم غم بقا چکند

بلا به من که ندارم غم بقا چکند		کسی که دم ز فنا زد باو بلا چکند
نشانده بر سر من بهر قتل خلقی را		من ایستاده که آن شوخ بی‌وفا چکند
به قتل ما شده گرم و کشیده تیغ چو آب		میان آتش و آبیم تا خدا چکند
کشی به جورم و گوئی که خونبهای تو چیست		شهید خنجر تو با جان مبتلا چکند
به دست عشق تو دادم دل و نمی‌دانم		که داغ هجر تو با جان مبتلا چکند
چو آشنای تو شد دل ز من برید آری		تو را کسی که به دست آورد مرا چکند
دوای عشق تو صبر است و محتشم را نیست		تو خود بگو که به این درد بی دوا چکند