بگشای ز رخ نقاب دیدار

بگشای ز رخ نقاب دیدار		تا نگذرد از درت خریدار
این پرده که بر درست بردر		وین سایه که بر سرست بردار
گفتی: بنشین که من بیایم		بنشینم و نیستی تو آن یار
کز یاری من نیایدت ننگ		وز صحبت من نباشدت عار
زین قاعده و خلاف بگذر		و آن داعیه در غلاف بگذار
تا کی باشیم پس بر در؟		وز هجر تو کرده رخ به دیوار
هر کس به حساب تار و پودست		ما با سخن تو در شب تار
پنداشتمت که: مهربانی		و آن نیز خیال بود و پندار
سر در سر کار عشق کردیم		و اگه نشدی، زهی سر و کار؟
هر لحظه مکن بکشتنم زور		هر روز مکن بهشتنم زار
یا آن دل برده باز پس ده		یا این تن مرده نیز بگذار
مپسند که از فراق رویت		فریاد برآرم اوحدی‌وار