شوق می از بهار گل‌اندام تازه شد

شوق می از بهار گل‌اندام تازه شد		پیوند بوسه‌ها به لب جام تازه شد
از چهره‌ی گشاده‌ی سیمین‌بران باغ		آغوش‌سازی طمع خام تازه شد
زان بوسه‌های‌تر که به شبنم ز گل رسید		امید من به بوسه و پیغام تازه شد
میلی که داشتند حریفان به نقل و می		از چشمک شکوفه‌ی بادام تازه شد
از نوبهار، سبزه‌ی مینا کشید قد		از آ ب تلخ می جگر جام تازه شد
داغی که به به خون جگر کرده بود دل		از روی گرم لاله‌ی گلفام تازه شد
شب از شکوفه روز شد و روز شب ز ابر		هنگامه‌ی مکرر ایام تازه شد
حاجت به رفتن چمن از کنج خانه نیست		زین‌سان که از بهار در و بام تازه شد
صائب ترا ز سردی دوران خزان مباد		کز نوبهار طبع تو ایام تازه شد