بیماری‌ آلزایمر ـ alzheimer's disease

بیماری‌ آلزایمر عبارت‌ است‌ از یك‌ بیماری‌ مغزی‌ كه‌ مشخصه‌ آن‌ رو به‌ زوال‌ گذاشتن‌ تدریجی‌ توانایی‌های‌ ذهنی‌ است‌. نوع‌ سریعاً پیش‌رونده‌ آن‌ در سنین‌ 45-36 سالگی‌ بروز پیدا می‌كند. نوع‌ تدریجاً پیش‌رونده‌ آن‌ كه‌ در آن‌ علایم‌ به‌ كندی‌ حدوداً در سنین‌ 70-65 سالگی‌ شروع‌ می‌شود.

ـ علایم‌ شایع‌:

۱. فراموشی‌ وقایع‌ اخیراً اتفاق‌ افتاده‌

۲. دشواری‌ فزاینده‌ در انجام‌ كارهای‌ نیازمند قوه‌ عقلانی‌ مثل‌ وظایف‌ شغلی‌، رسیدگی‌ به‌ امور مالی‌، یا مدیریت‌ خانه‌

۳. تغییرات‌ شخصیتی‌، از جمله‌ ناتوانی‌ در كنترل‌ هیجانات‌ و اختلال‌ در قضاوت‌ مراحل‌ بعدی‌

۴. مشكل‌ در انجام‌ كارهای‌ ساده‌ مثل‌ انتخاب‌ لباس‌، یا انجام‌ محاسبات‌ ساده‌ ریاضی‌

۵. ناتوانی‌ در شناسایی‌ افراد آشنا

۶. بی‌علاقگی‌ به‌ بهداشت‌ شخصی‌ یا ظاهر فرد

۷. مشكل‌ در غذا خوردن‌

۸. گرفتن‌ حالت‌ تهاجمی‌ و انكار اینكه‌ اصلاً مشكل‌ وجود دارد.

۹. از دست‌ دادن‌ خودداری‌ جنسی‌

۱۰. گم‌ شدن‌ در خیابان‌

۱۱. اضطراب‌ و بی‌خوابی‌ مراحل‌ پیشگیری‌

۱۲. حالت‌ تهاجمی‌ شدید

۱۳. از دست‌ دادن‌ كامل‌ حافظه‌، كلام‌، و عملكرد عضلانی‌ (از جمله‌ كنترل‌ ادرار و مدفوع‌). در این‌ حالت‌ فرد نیاز به‌ مراقبت‌ و نظارت‌ كامل‌ دارد.

ـ علل‌ بیماری:

آسیب‌ برگشت‌ناپذیر یا از دست‌ رفتن‌ سلول‌های‌ مغز به‌ علل‌ ناشناخته‌

ـ عوامل‌ افزایش‌ دهنده‌ خطر:

سابقه‌ خانوادگی‌ بیمار آلزایمر، پیرشدن.‌

ـ پیشگیری‌:

هیچ‌گونه‌ روش‌ خاصی‌ برای‌ پیشگیری‌ وجود ندارد.

ـ عواقب‌ مورد انتظار:

این‌ بیماری‌ در حال‌ حاضر غیرقابل‌ درمان‌ است‌ و درمان‌ فقط‌ برای‌ بهبود علایم‌ انجام‌ می‌شود. تحقیقات‌ وسیعی‌ در زمینه‌ علل‌ و درمان‌ آن‌ در حال‌ انجام‌ است‌، بنابراین‌ امید به‌ پیدا كردن‌ درمان‌ قطعی‌ آن‌ وجود دارد.

ـ عوارض‌ احتمالی‌:

۱. حملات‌ صرعی‌ و كما (نادر است‌).

۲. كاهش‌ مقاومت‌ به‌ عفونت‌ها، به‌ خصوص‌ ذات‌الریه‌ و مننژیت‌.

ـ درمان‌:

۱. اگر یكی‌ از اعضای‌ خانواده‌ دچار این‌ بیماری‌ است‌، حالت‌ خصومت‌ آنها را به‌ خود نگیرید.

۲. محیط‌ خانه‌ را طوری‌ تغییر دهید كه‌ فرد بیمار دچار آسیب‌ بدنی‌ نشود.

۳. اگر گروه‌ حمایتی‌ برای‌ خانواده‌ بیماران‌ آلزایمر وجود دارد به‌ آن‌ بپیوندید و اگر وجود ندارد به‌ ایجاد آن‌ اهتمام‌ ورزید.

۴. اگر مراقبت‌ از یكی‌ از اعضای‌ خانواده‌ كه‌ دچار این‌ بیماری‌ است‌ را به‌ عهده‌ دارید، از دیگران‌ درخواست‌ كمك‌ كنید تا بتوانید به‌ خود استراحت‌ دهید. از اینكه‌ نیاز به‌ استراحت‌ و فراغت‌ دارید احساس‌ گناه‌ نكنید حتی‌ اگر بیمار از این‌ مسأله‌ احساس‌ رضایت‌ نداشته‌ باشد.

۵. افراد مراقبت‌كننده‌ از بیمار می‌توانند برخی‌ از مشكلات‌ بیمار را با اجرای‌ بعضی‌ كارها كاهش‌ دهند: تكرار: برای‌ بیمارانی‌ كه‌ مشكلی‌ در حافظه‌ دارند شاید یادآوری‌ مكرر كمك‌كننده‌ باشد. اطمینان‌دهی‌: یك‌ گفتگوی‌ صمیمانه‌ مختصر و در عین‌ حال‌ قوی‌ می‌تواند بیمار مضطرب‌ یا آشفته‌ را آرام‌ كند. منحرف‌ كردن‌ ذهن‌ بیمار: ذهن‌ بیمار آشفته‌ و وامانده‌ را منحرف‌ كنید. قدم‌ زدن‌ با بیمار می‌تواند در این‌ زمینه‌ كمك‌كننده‌ باشد.

ـ داروها:

خیلی‌ از داروهایی‌ كه‌ برای‌ مشكلات‌ دیگر مورد استفاده‌ قرار می‌گیرند می‌توانند باعث‌ گیجی‌ یا خواب‌آلودگی‌ شوند. این‌ داروها را باید حتی‌الامكان‌ قطع‌ كرد. هم‌اكنون‌ داروهای‌ زیاد دیگری‌ تحت‌ بررسی‌ هستند. بعضی‌ از آنها برای‌ كنترل‌ علایم‌ آشفتگی‌ مفید هستند. داروهای‌ جدیدی‌ كه‌ با نسخه‌ پزشك‌ تجویز می‌شوند ممكن‌ است‌ پیشرفت‌ بیماری‌ را در بعضی‌ از بیماران‌ به‌ تأخیر اندازد.

ـ فعالیت‌:

تا حدی‌ كه‌ امكان‌ دارد بیمار آلزایمری‌ باید فعالیت‌ خود را حفظ‌ كند. با پیشرفت‌ بیماری‌، نهایتاً تمامی‌ فعالیت‌ها نیاز به‌ نظارت‌ خواهند داشت‌.

ـ رژیم‌ غذائی‌:

رژیم‌ غذایی‌ عادی‌. نهایتاً بیمار برای‌ غذا خوردن‌ به‌ كمك‌ نیاز خواهد داشت‌.

ـ در این‌ شرایط‌ به‌ پزشك‌ خود مراجعه‌ نمائید:

۱. اگر شما یا یكی‌ از اعضای‌ خانواده‌ تان علایم‌ بیماری‌ آلزایمر را دارید.

۲. اگر علایم‌ عفونت‌ ظاهر شده‌اند، مثل‌ تب‌، لرز، درد عضلانی‌، یا سردرد.

۳. اگر شما مراقبت‌ از یك‌ فرد آلزایمری‌ را به‌ عهده‌ دارید، و از این‌ مسأله‌ بیمناك‌ هستید كه‌ به‌ تدریج‌ كنترل‌ عاطفی‌ خود را از دست‌ خواهید داد.