حکایت

شنیدم که در بزم ترکان مست		مریدی دف و چنگ مطرب شکست
چو چنگش کشیدند حالی به موی		غلامان و چون دف زدندش به روی
شب از درد چوگان و سیلی نخفت		دگر روز پیرش به تعلیم گفت
نخواهی که باشی چو دف روی ریش		چو چنگ، ای برادر، سر انداز پیش