فرآیند فیلم‌سازی

فيلم‌سازى شامل فرآيندهاى مختلفى است که هر يک به مرحلهٔ بعد مربوط مى‌شود - فيلمبردار نماهاى خود را چنان مى‌گيرد که تدوين‌گر در روزها يا هفته‌هاى بعد براى ايجاد تداوم در آنها با مشکل روبرو نشود.

در خلال فيلم‌بردارى امکان ارزيابى نتايج وجود ندارد و مجبور هستيد منتظر نسخه‌هاى پاسخ باشيد تا مطمئن شويد رويداد صحنه، حرکت دوربين، نورپردازى و .... موفقيت‌آميز بوده است يا خير؟ بعضى اوقات، يک دوربين تلويزيونى کوچک در داخل دوربين فيلم‌بردارى نصب مى‌شود (نماياب الکترونيکي) که تصوير تک‌فامى را در مونيتور مجاور به نمايش مى‌گذارد. در غير اين‌ صورت، فقط فيلمبردار است که از ورود ميکروفن به قاب تصوير آگاه خواهد بود - و گاهى اوقات نيز به دليل تمرکز بر رويداد صحنه متوجه اين موضوع نخواهد شد. در نتيجه، در مرحلهٔ نهايى به دليل برداشت‌هاى مکرر و به‌منظور رفع اشکالات و اشتباهات، بيش از ۱۰/۱ تا ۲۰/۱ از فيلم‌هاى گرفته شده استفاده نمى‌شود (نسبت فيلم‌بردارى ۱۰ به ۱ يا ۲۰ به ۱). گاهى براى کاهش هزينه‌هاى فيلم از چاپ برداشت‌هاى اشتباه يا ناقص خوددارى مى‌شود.

صداى همگاه را مى‌توان جداگانه به‌وسيلهٔ دستگاه ضبط مغناطيسى قابل حمل، يا روى حاشيهٔ مغناطيسى فيلم ضبط کرد. از طرف ديگر، مى‌توان صحنه‌ها را با دوربين صامت فيلم‌بردارى کرد، سپس نوار صوتى را در اتاقک‌هاى صداگذارى ساخته و با فيلم همگاه کرد.