کاربرد فیلم در تلویزیون

فيلم همواره جايگاه مشخص و معينى در استوديوهاى تهيهٔ برنامه‌هاى تلويزيونى داشته است. اگر چه امروزه نوار مغناطيسى (ويدئو) به‌نحو قابل‌ملاحظه‌اى جاى فيلم را در مصارف عمومى گرفته است، اما فيلم هنوز به‌عنوان وسيله‌اى کارآمد در بسيارى موارد قابل استفاده است.

- فيلم به‌عنوان يک برنامهٔ کامل :

در اين روش گويندهٔ استوديو برنامه را معرفى کرده و توضيحات مربوط به فيلم را در خلال نمايش ارائه مى‌دهد. صداى مربوط به فيلم در استوديو يا از حاشيهٔ صوتى فيلم تأمين مى‌شود.

- فيلم به‌عنوان عامل توضيح‌دهنده :

فيلم غالباً براى تصويرى کردن سخنرانى‌ها، گفتگوها و مصاحبه‌ها به‌کار مى‌رود. از اين‌رو، ممکن است يک فيلم براى برنامهٔ خاصى ساخته شود يا از مواد تصويرى موجود در آرشيوها براى برنامه استفاده شود. در حالت دوم، مى‌توان فيلم را از آرشيو‌هاى ويژه يا از کتابخانه‌هاى تخصصى تأمين کرد. اين فيلم‌هاى کوتاه از وقايع خبري، مکان‌ها، فرآيندها، شخصيت‌ها و غيره، منابع و اسنادى در اختيار برنامه‌ساز مى‌گذارد که ممکن است به دلايل علمى يا اقتصادى امکان تهيه و فيلم‌بردارى مجدد آنها نباشد.

کيفيت تصويرى فيلم‌هاى آرشيو شده، متغير است و ممکن است با نماهاى استوديوئى تطابق رنگى نداشته باشد. از طرف ديگر، اين امکان وجود دارد که بعضى فيلم‌ها به‌دليل انحصارى بودن به‌ زودى تکرارى و شناخته شوند. اگر فيلم‌هاى موجود، سياه - سفيد باشند و محتواى برنامه نيز اقتضاء کند، رنگ اين فيلم‌ها را مى‌توان تا حدودى تغيير داد (آبي، قرمز و نارنجي). اين عمل به کمک ترکيب‌کنندهٔ رنگ، تنظيم توازن رنگ و يا کنترل‌هاى موجود روى ميز ترکيب تصاوير انجام مى‌شود. بعضى صفحه‌هاى برفى يا نماهاى گرفته شده در شب اگر به‌طريقهٔ تک‌فام (سياه - سفيد) باشند، مى‌توانند در تلويزيون رنگى به‌خوبى مورد استفاده قرار گيرند.

فيلم‌هاى موجود در آرشيوها غالباً صامت هستند از اين‌رو آثار صوتى يا موسيقي، جايگزين صداى اصلى فيلم مى‌شود.

- فيلم براى گسترش رويداد :

با استفاده از ميان نماهاى تهيه شده، مى‌توان شخصى را نشان داد که آپارتمانى را ترک مى‌کند (صحنهٔ استوديوئي) و به خيابان مى‌رود (فيلم). اين روش معمولاً در برنامه‌هاى نمايشى تلويزيونى به‌کار مى‌رود. تداوم تصويرى در چنين روشى از اهميت خاصى برخوردار است، به‌خصوص تداوم بصرى و پرداخت صوتى (صداى زمينه). البته مى‌توان صداى زمينهٔ موجود در صحنهٔ خارجى را در استوديو تأمين کرد يا آن را در خلال تدوين و صداگذارى به برنامه اضافه کرد. با اين همه، کارگردان خلاق همواره اشکالات مربوط به تطابق (صدا و تصوير) صحنه‌هاى استوديوئى و خارج از استوديو را در مدنظر قرار مى‌دهد.

- فيلم براى گسترش صحنه :

صحنهٔ مختصرى در استوديو وجود دارد و تصاويرى از آن گرفته مى‌شود (مثلاً درِ مغازه). سپس به صحنهٔ خيابان برش مى‌دهد (ميان نماى فيلم‌بردارى شده).

- کاهش صحنه‌هاى استوديوئى :

چنان‌چه فضاى استوديو براى تعداد صحنه‌هاى مورد نياز کافى نباشد، مى‌توان صحنه‌هاى اضافى را به‌ صورت فيلم تهيه کرد.

- رويداد ويژه :

اگر تشخيص داده شود رويدادى در استوديو موفق نخواهد بود (به‌طور مثال نماهائى از حيوانات)؛ يا ضبط رويداد موردنظر وقت زيادى را مى‌گيرد (تغييرات گريم کامل)؛ يا رويداد مورد نظر خطرناک خواهد بود (آتش)؛ يا امکان تکرار رويداد وجود ندارد (انفجار)؛ يا عملى بسيار حساس و دقيق است (پرتاب کارد)، ضرورت ايجاب مى‌کند اين رويدادها را قبلاً به طريق فيلم يا ويدئو تهيه کرد.

- جلوه‌هاى بصرى :

از فيلم مى‌توان براى ايجاد جلوهٔ گذشت زمان، رويداد معکوس يا استحاله و تغيير شکل موضوع استفاده کرد.

- فصول جان‌بخشى :

اين صحنه‌ها شامل فيلم‌هاى نقاشى متحرک يا فيلم‌بردارى از عکس‌هاى ثابت هستند.

- براى ضبط تصاوير بازيگران :

بعضى اوقات بازيگران يا شخصيت‌هاى برنامه نمى‌توانند در زمان ضبط برنامه در استوديو حاضر شوند، به‌همين جهت بخش مربوط به آنها را فيلم‌بردارى مى‌کنند.

- مواقعى که ساخت صحنه در استوديو عملى نباشد :

فيلم‌بردارى از مکان‌هاى خارج از استوديو و بناهاى عظيم، هنگامى که بازسازى استوديوئى آنها عملى نبوده و جالب نخواهد شد.