ما بی غمان مست دل از دست داده‌ایم

ما بی غمان مست دل از دست داده‌ایم		همراز عشق و همنفس جام باده‌ایم
بر ما بسی کمان ملامت کشیده‌اند		تا کار خود ز ابروی جانان گشاده‌ایم
ای گل تو دوش داغ صبوحی کشیده‌ای		ما آن شقایقیم که با داغ زاده‌ایم
پیر مغان ز توبه ما گر ملول شد		گو باده صاف کن که به عذر ایستاده‌ایم
کار از تو می‌رود مددی ای دلیل راه		کانصاف می‌دهیم و ز راه اوفتاده‌ایم
چون لاله می مبین و قدح در میان کار		این داغ بین که بر دل خونین نهاده‌ایم
گفتی که حافظ این همه رنگ و خیال چیست		نقش غلط مبین که همان لوح ساده‌ایم