جدول بیماری‌هائی که در ارتباط با خطر بالای ابتلاء به استئوپورز عمومی در بزرگسالان هستند
به کاهش توده (يا دانسيته) استخوانى يا وجود شکستگى‌هاى ناشى از شکنندگى استخوان استئوپورز گفته مى‌شود. از لحاظ عملى اين بيمارى به حالتى اطلاق مى‌شود که دانسيته استخوان ۵/۲
انحراف معيار کمتر از توسط دانسيته استخوانى افراد جوان طبيعى باشد (۵/۲ ->T-score). آنهائى که T-score کمتر از ۱ دارند دانسيته استخوانى آنها کم است و در خطر بالاى استئوپورز هستند. شايع‌ترين
محل‌هاى شکستگى مرتبط با استئوپورز، مهره‌ها، لگن و ديستال راديوس هستند.
اتيولوژى
اتيولوژى دانسيته استخوانى پائين ناشى از پائين بودن حداکثر توده استخوانى يا افزايش از دست دادن استخوان است. عوامل خطرساز شکستگى ناشى از استئوپورز در جدول (- عوامل خطرساز شکستگى‌هاى ناشى از استئوپورز -) و بيمارى‌هاى مرتبط با آن در جدول (- بيمارى‌هائى که در ارتباط با خطر بالاى ابتلاء به استئوپورز عمومى در بزرگسالان هستند -) فهرست شده است. داروهاى خاصى - عمدتاً گوکوکورتيکوئيدها، سيلکوسپورين، داروهاى سيتوتوکسيک، داروهاى ضدٌ تشنج، آلومينيوم و هپارين - هم بر استخوان تأثير مى‌گذارند.
جدول عوامل خطرساز شکستگى‌هاى ناشى از استئوپورز
غير قابل اصلاح
سابقه شخصى شکستگى در بزرگسالى
سابقه شکستگى در بستگان درجه يک
جنس مؤنث
سن بالا
نژاد سفيد
زوال عقلى (Dementia)
بالقوه قابل اصلاح
مصرف سيگار
وزن پائين [کمتر از ۱۲۷lb) ۵۸ kg)]
کمبود استروژن
يائسگى زودرس (زير ۴۵ سال) يا اواريکتومى دو طرفه آموره طولانى‌مدت قبل از قاعدگى (بيش از يک سال)
مصرف پائين کلسيم
الکليسم
اختلال بينائى با وجود تصحيح کافى
افتادن‌هاى مکرر
فعاليت فيزيکى ناکافى
بهداشت ضعيف / ضعف بدنى
جدول بيمارى‌هائى که در ارتباط با خطر بالاى ابتلاء به استئوپورز عمومى در بزرگسالان هستند
