|
|
| |
نام فارسى |
|
فنترمين |
|
|
| |
نام انگليسى |
|
PHENTERMINE HCL |
|
|
| |
نام تجارى دارو |
|
Adipex-p, Fastin, Inonamine,Obephen, Obermine, Obestin, Parmine, Phentrol, Tonamin, Unifast, Wilpower. |
|
|
| |
گروه دارويى |
|
محرک مغزى |
|
|
| |
گروه شيميايى دارو |
|
آمين سمپاتوميمتيک جزو داروهاى کنترل‌شده طبقه IV است. |
|
|
| |
مكانيسم اثر |
|
مرکز سيرى را با اثر بر راه‌هاى آدرنرژيک تحريک مي‌کند. |
|
|
| |
ميزان مصرف |
|
بالغين: ۸mg/day سه بار در روز از راه خوراکي، ۳۰ دقيقه قبل از غذا؛ يا ۳۰ـ۱۵ mg از کپسول يک بار در روز قبل از صبحانه.
موارد منع مصرف: حساسيت مفرط، گلوکوم، مصرف همزمان MAOI، هيپوتيروئيدى آترواسکلروز شديد، آنژين پکتوريس، بيمارى قلبى عروقي، حاملگى (در گروه C قرار دارد)، کودکان کمتر از ۱۲ سال. |
|
|
| |
توضيحات دارو |
|
عوارض جانبي:
عصبي: افزايش فعاليت، بي‌خوابي، بي‌قراري، گيجي، ترمور، سردرد.
گوارشي: تهوع، بي‌اشتهائي، خشکى دهان، يبوست، احساس طعم نامطبوع در دهان.
ادرارى تناسلي: تغيير ميل جنسي، ناتوانى جنسي.
قلبي‌عروقي: طپش قلب، تاکيکاردي، هيپرتانسيون.
پوستي: خارش.
چشم، گوش، حلق و بيني: تاري‌ديد.
احتياطات: در حاملگى (در گروه C قرار دارد)، شيردهي، سوءاستفاده از دارو، اضطراب بااحتياط مصرف شود.
تداخلات داروئي: مصرف همزمان فنوباربيتال و فنترمين باعث خنثي‌شدن اثر يکديگر مي‌شود؛ ويتامين C و کلريد آمونيوم باعث افزايش دفع، و بي‌کربنات سديم واستازولاميد باعث کاهش دفع آن مي‌شود؛ فوزازوليدون باعث تشديد عوارض فشارخون آن مي‌شود (حتى تا چند هفته بعد از مصرف فورازوليدون)؛ باعث مهار اثرات آنتي‌هيپرتانسيو کوانيتيدين و گوآنادريل مي‌شود؛ داروهاى MAOI و سلجلين باعث بروز بحران فشارخون مي‌شوند. (حتى تا ۲ هفته پس از قطع MAOI)؛ TCA با افزايش آزادسازى نوراپي‌نفرين باعث تشديد عوارض آن مي‌شوند؛ داروهاى بتاآگونيست باعث تشديد عوارض قلبي‌عروقى آن مي‌شود.
ملاحظات پرستاري:
پيگيرى آزمايشگاهي:
ـ علائم حياتى و فشارخون را بررسى کنيد از آنجائى که دارو غالباً باعث معکوس کردن اثر داروهاى ضدفشارخون مي‌شود، بيماران قلبى را بيشتر بررسى کنيد.
ـ CBC، کامل ادرار و در ديابتي‌ها، ميزان قند خون و ادرار و انسولين را بررسى کنيد. به‌دليل کاهش ميزان غذاى مصرف شده ممکن است نياز به تغيير دوز انسولين باشد.
ـ سرعت رشد و افزايش قد در بچه‌ها را بررسى کنيد، ميزان رشد ممکن است کاهش يافته باشد.
توصيه‌ها:
ـ براى جلوگيرى از بي‌خوابى دارو را حداقل ۶ ساعت قبل از خواب مصرف کنيد.
ـ تنها در صورتى از دارو براى درمان چاقى استفاده کنيد که بيمار داراى برنامه کاهش وزن شامل تغيير رژيم غذائى و ورزش باشد، چون بيمار نسبت به دارو تحمل پيدا خواهد کرد و وزن وى کاهش نخواهد يافت. دارو را ۳۰ دقيقه قبل از غذا به بيمار بدهيد.
ـ براى رفع خشکى دهان از آدامس، آب‌نبات‌هاى سفت و يا آب استفاده کنيد.
روش تهيه / تجويز:
ـ بلع دارو توسط بيمار را کنترل کنيد.
ارزيابى باليني:
وضعيت روانى بيمار: عاطفه، احساس، تحريک‌پذيري، بي‌خوابي، و حالت تهاجم در بيمار ارزيابى کنيد.
در رابطه با اعتياد‌آورى دارو توجه داشته باشيد که دارو نبايد به‌مدت طولانى مصرف شود. قطع دارو بايد به آهستگى صورت گيرد، در درمان طولاني‌مدت نسبت به دارو حاصل مي‌شود.
علائم قطع مصرف دارو عبارتند از: سردرد، تهوع، استفراغ، درد و ضعف عضلاني.
آموزش به بيمار و خانواده:
ـ مصرف کافئين (قهوه، چاي، کولا، شکلات) را کاهش دهيد زيرا باعث افزايش تحريک‌پذيرى مي‌شود.
ـ از مصرف داروهاى OTC جز با صلاحديد پزشک خوددارى کنيد.
ـ دارو را طى چند هفته تدريجاً قطع کنيد در غير اين‌صورت دچار دپرسيون، خواب‌آلودگى ولتارژى خواهيد شد.
ـ از مصرف الکل خوددارى کنيد.
ـ از انجام فعاليت‌هاى خطرناک قبل از انطباق يافتن دارو اجتناب ورزيد.
ـ در آخر روز بيمار احساس خستگى زياد مي‌کند. توصيه کنيد که به مقدار کافى استراحت کند.
درمان مصرف بيش از حد دارو: همزمان با تجويز مايعات از همودياليز صفاقى استفاده کنيد، از داروهاى ضدفشارخون براى پائين‌آوردن فشارخون استفاده کنيد. براى افزايش دفع دارو از آمونيوم کلرايد استفاده کنيد. |
|
|
|
|
