سب، سپ، ست، سج، سح

	سبزه بر سنگ نرويد چه گنه باران را (از مجموعهٔ امثال طبع هند)
	سبزه کى رويد به جهد از روى يخ
		رک: آتش از خيار نجهد
	سبک بار مردم سبک‌تر روند٭
		نظير:
		بار سبک زود به منزل مى‌رسد
		ـ سبکبارى از بهشت آمده است
		ـ هر که تهى کيسه‌تر آسوده‌تر (نظامى)
		ـ خوشا آن کس که بارش کمترک بى (باباطاهر)
		ـ هر که يک مرغ کمتر دارد يک کيش پيش است
		ـ نيم نان راحت جان، يک نان بلاى جان
		ـ اندرين دير کهن بارِ سبکباران خوش است (حافظ)
		ـ از پى کاروان تهيدستان	شاد و ايمن روند چون مستان (اوحدى)
		نيزرک: آسوده کسى که خر ندارد...
			٭...........................	حق اين است و صاحبدلان بشنوند (سعدى)
	سبک بارى از بهشت آمده است
		رک: سبکبار مردم سبک‌تر روند
	سبکتر بَرَد اشتر مست بار ٭
		رک: آرى شتر مست کشد بار غم يار
			٭ملامت کشانند مستانِ يار	................................. (سعدى)
	سبکسر سبک‌تر درافتد به دام ٭
		رک: سبکسر هميشه به خوارى بوَد
			٭ جوان سبکسر بوَد خويش کام	................................... (اسدى)
	سبکسر هميشه به خوارى بوَد (فردوسى)
		نظير:
		سبکسر سبک‌تر درفاتد به دام (اسدى)
		ـ سنگ به‌جاى خود سنگين است
		ـ سگ تا سنگين است سر جاى خودش است.
	سبو به راه آب مى‌شکند
		رک: سبو هميشه از آب سالم برنيايد
	سبو نايد از آب سالم درست ٭
		رک: سبو هميشه از آب سالم برنيايد
			٭ نبايد که ما را شود کار سست	.................................... (نظامى)
	سبو هميشه از آب سالم برنيايد
		نظير:
		سبو به راه آب مى‌شکند
		ـ سبو نايد از آب دايم درست (نظامى)
		ـ کوزه در سرچشمه چون بسيار شد خواهد شکست (کاتبى)
		ـ هميشه سبوى از آب درست نيايد (قابوس‌نامه)
		ـ دلو هميشه از چاه سالم بالا نمى‌آيد
		ـ هر بار سبو از آب درست نيايد (سَمَک عيّار)
		ـ از کنار چشمه نايد تا ابد سالم سبوى (اسعد گرگانى)
		ـ درست از آب نايد هر سبوئى (عطّار)
	سبوى خالى را به سبوى پُر نزن!
		رک: آدم يک پيراهنه با آدم دوپيراهنه نمى‌تواند در بيفتد
	سبوى نو آب خنک دارد
		رک: کوزهٔ نو دو روز آب را سرد نگاه مى‌دارد
	سپاسدار باش تا سزاوار نيکى باشى (مرزبان‌نامه)
		رک: شکر نعمت نعمتت افزون کند
	سِپَلَشْت٭ آيد و زن زايد و مهمان عزيزت برسد
		نظير:
		آبم است و گابم است و نوبت آسيابم است
		ـ گابم مى‌زايد، آبم مى‌آيد، زنم هم دردش است
		ـ سه پلشت آيد و زن زايد و مهمان برسد	عمّه از قم برسد خاله ز کاشان برسد (روحانى)
			٭ سِپَلَشْتْ (= سه پلشت): سه حادثهٔ بد و ناگوار، نقش 'بدبيارى' در قمار
	سپيد گشتن مو ترجمان اين سخن است	که سر برآر ز خواب گران سپيده دميد (صدارت)
		رک: پيامى است از مرگ موى سپيد
	ستاره کوره ماه نمى‌شه، شازده کچل شاه نمى‌شه! (عا).
	ستم بر ستم‌پيشه، عدل است و داد٭
		رک: رحم آوردن بر بدان ستم است بر نيکان
			٭ جفاپيشگان را بده سر به باد	............................. (سعدى)
	ستم‌ نامهٔ عزل شاهان بوَد ٭
		نظير: شه چو ظالم بوَد نپايد دير.
		نيزرک: ظالم پاى ديوار خود را مى‌کَنَد
			٭ ......................	چون دردِ دل بيگناهان بوَد (فردوسى)
	ستوده کسى کاو ميانه گزيد (فردوسى)
		رک: ميانه گزين در همه کارها
	ستور لگد زن گرانبار بِهْ ٭
		رک: ستور هر چه چموش‌تر باشد بايد لواشه‌اش را محکم‌تر کشيد
			٭ چه نيکو ز ده‌ست اين مَثَل پير دِه	............................... (سعدى)
	ستور هر چه چموش‌تر باشد لواشه‌اش را بايد محکم‌تر کشيد
		نظير:
		ستور لگد زن گرانبار بِهْ (سعدى)
		ـ کمند بر سرِ اسبان به لگام زنند (سعدى)
		ـ با گرانان بِهْ از گرانى نيست (سعدى)
	سجه بر کف، توبه بر لب، دل پر از شوق گناه٭ (صائب)
		نظير:
		جام مى‌ام در بغل، جامهٔ زهدم به بَر (حافظ)
		ـ قرآن کنند حرز وامام مبين کشند
		ـ اى درونت برهنه از تقوى	وز برون جامهٔ ريادارى
		پردهٔ هفت رنگ بگذار	تو که در خانه بوريا دارى (سعدى)
		ـ سجه در دست و دعا بر لب و سجاده به دوش	پى تزوير و ريا تازه مسلمان شده‌ايم (صائب)
			٭ ...........................	معصيت را خنده مى‌آيد ز استغفار ما (صائب)
	سحر تا چه زايد شب آبستن است
		رک: ببين تا چه بازى کند روزگار
	سحرخيز باش تا کامروا باشى
		نظير:
		شب‌خيز باش تا کامروا باشى (از سخنان بزرگمهر)
		ـ صبح خيزى دليل فيروزى است (جامى)
		ـ به گَهْ‌خيز باشيد هر سال و ماه	که گاه سعادت بوَد صبحگگاه (داراب زردشتى)
		ـ خواب بامدادى مانع روزى مى‌شود
		ـ به گفتِ انبيا از خواب برخيز
		ـ کسى‌که بر سرِ خواب سحر شبيخون زد	هزار دولت بيدار را به خواب گرفت (ظهير فاريابى)
		ـ نشود آب زندگى ريزان	مگر از ديدهٔ سحرخيزان