ضبط نوار مغناطیسی در ایران

نوار مغناطيسى در حدود سال ۱۹۴۷ م ساخته شد، و براى فروش عرضه گشت. نوار مغناطيسى با سرعت يکنواخت از روى هِد عبور مى‌کند. در قطب الکترومغناطيسى هِد، جريان حاصله از سيم‌پيچ‌هاى آن، متناسب با شکل موج است. پوشش مغناطيس‌پذير نوار که از جلوى هِد عبور مى‌کند، تحت تأثير قدرت و جهت جريان حاصله در قطب هِد ضبط مى‌شود. هنگامى‌ که نوار مذکور مجدداً با همان سرعت از روى هِدپخش گذر کند، هر قسمت مغناطيسى شدهٔ نوار يک جريان متناسب در هستهٔ هد توليد مى‌کند و با القاى ولتاژهايى در سيم‌پيچ هِد، پخش مى‌گردد. ولتاژ ضعيف حاصله به ورودى تقويت‌کننده داده مى‌شود و پس از تقويت در طبقات مختلف، از طريق بلندگو بگوش مى‌رسد.

دستگاه‌هاى ضبط و پخش کاست با تمام پيشرفت‌هاى چندسالهٔ اخير در جنس نوار و کيفيت هِد، هنوز نمى‌تواند با دستگاه‌هاى مرغوب قرقره‌اى 'ريل' رقابت کند.

در سال‌هاى ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۵ تعدادى کاست از برنامهٔ گل‌ها و برخى ارکستر و تکنواز‌ى‌ها توسط بخش خصوصى و راديو و تلويزيون به بازار عرضه شد.

پس از تأسيس دستگاه مخصوص اف - ام (استريو) راديو تهران، اسکان ضبط موسيقى استريو براى علاقمندان از طريق راديو نيز فراهم گشت.