در تقاضای ده شتر از امیر الحاج

ای که هر دم ز تبت خلقت		صد شتر بار مشک در سفرند
گردن اشتران دهی پر زر		به کسانی که سرور هنرند
تا تو اشتر سواری اندر فید		خار و حنظل به فید گلشکرند
پیش اشتر دلی چو خاقانی		یاد تو جز به جام جم نخورند
دوش در ره بمانده‌اند مرا		اشتری ده که زیر بار درند
اشتری ده ه بار من بکشد		ور فروشم به تازیی بخرند
ور بندهی دهمت صد دشنام		که یکی ز آن به اشتری نبرند