بسیار سالها به سر خاک ما رود

بسیار سالها به سر خاک ما رود		کاین آب چشمه آید و باد صبا رود
این پنجروزه مهلت ایام، آدمی		بر خاک دیگران به تکبر چرا رود؟
ای دوست بر جنازه‌ی دشمن چو بگذری		شادی مکن که با تو همین ماجرا رود
دامن کشان که می‌رود امروز بر زمین		فردا غبار کالبدش در هوا رود
خاکت در استخوان رود ای نفس شوخ چشم		مانند سرمه‌دان که درو توتیا رود
دنیا حریف سفله و معشوق بیوفاست		چون می‌رود هر آینه بگذار تا رود
اینست حال تن که تو بینی به زیر خاک		تا جان نازنین که برآید کجا رود
بر سایبان حسن عمل اعتماد نیست		سعدی مگر به سایه‌ی لطف خدا رود
یارب مگیر بنده‌ی مسکین و دست گیر		کز تو کرم برآید و بر ما خطا رود