|
|
| کنفرانس بين‌المللى جمعيت و توسعه (ICPD) از ۵ تا ۱۳ سپتامبر ۱۹۹۴، با شرکت ۱۰۷۵۷ نماينده از ۱۷۹ کشور در قاهره برگزار گرديد. در پايان برنامه اين کنفرانس که به‌منظور تکميل 'برنامه عمل' مربوط به امور جمعيت و توسعه در ۲۰ سال آينده تشکيل گرديد، سند ۱۱۵ صفحه‌اى مشتمل بر استراتژى جديد تأکيد بر ارتباط متعدد بين امور جمعيت و توسعه و برآوردن نيازهاى زنان و مردان به‌عنوان فرد (و نه رسيدن به اهداف جمعيتى) به تصويب رسيد. روش مورد نظر در اين استراتژى جديد، تواناسازى زنان و افزايش دسترسى آنها به خدمات بهداشتى، تحصيلى، شغلى و ديگر امکانات مى‌باشد. اين برنامه در برگيرنده اهداف مربوط به آموزش و پرورش به‌ويژه براى دختران و کاهش مرگ و مير مادران و کودکان مى‌باشد و به مشکلات جمعيتى، زيست‌محيطى، خانواده، مهاجرت، کنترل ايدز، اطلاعات و آموزش و ارتباطات، تکنولوژى، تحقيقات و توسعه مى‌پردازد. بعد از يک هفته مذاکرات فشرده، کنفرانس در مورد 'برنامه عمل' به توافق کلى رسيد. در طى دو جلسه نهائى کنفرانس ۱۰ کشور از جمله ايران نظرياتى به‌صورت مکتوب ارائه داده و خواستار انضمام آن گزارش‌ها شدند.
|
|
| شوراى اقتصادى و اجتماعى سازمان ملل متحد در سال ۱۹۹۱ ميلادى با انتخاب نام کنفرانس ICPD به وضوح جميعت را به توسعه، مربوط نموده و در اولين کميته آمادگى براى کنفرانس جمعيت و توسعه به اين نتيجه رسيدند که جمعيت، رشد اقتصادى پايدار، و توسعه پابرجا بايد مضمون اصلى کنفرانس قاهره باشد.
|
|
| 'برنامه عمل' مجموعه‌اى از اهداف ميان مدت يا ميان دوره‌اى مهم جمعيتى و توسعه‌اى، و اهداف کيفى و کمى مى‌باشد و همچين هدف‌هائى را که از اهميت جدى برخودار هستند به جامعه بين‌المللى پيشنهاد مى‌کند. در ميان اين اهداف مى‌توان از رشد اقتصادى پايدار در زمينه توسعه‌اى پابرجا، تحصيلات (به‌ويژه براى دختران)، برابرى و عدالت جنسى، کاهش مرگ و مير اطفال، کودکان و مادران، ايجاد زمينه مناسب براى دسترسى همگان به خدمات بهداشت بارورى همچنين خدمات تنظيم خانواده و بهداشت جنسى نام برد. 'برنامه عمل' اذعان دارد که در طول ۲۰ سال آينده از دولت‌ها انتظار نمى‌رود که به تنهائى و بدون کمک، به اهداف ميان دوره‌اى و اهداف کلى کنفرانس بين‌المللى جمعيت و توسعه برسند. همه افراد جامعه و گروه‌هاى درون آن حق دارند و در حقيقت مسئول هستند که در تلاش براى رسيدن به اين اهداف، فعالانه مشارکت جويند.
|
|
|
|
| در کنفرانس بين‌المللى جمعيت و توسعه عنوان شده است که اجراء و پياده کردن پيشنهادات موجود در 'برنام عمل' ، منطبق با قوانين و اولويت‌هاى ملى توسعه، با احترام کامل به اديان و ارزش‌هاى اخلاقى گوناگون و زمينه‌هاى فرهنگى ملت‌هاى آنها، و سازگار با حقوق بشر بين‌المللى مورد قبول همگان، حق قانونى هر کشور مى‌باشد.
|
|
| در بررسى اين اصول از آنجائى که مردم مهم‌ترين و پرارزش‌ترين رکن هر جامعه‌اى را تشکيل مى‌دهند، لذا مورد ملاحظات توسعه پايدار قرار مى‌گيرند و براى دستيابى به اين توسعه پايدار، کشورها بايد الگوهاى ناپايدار توليد و مصرف را کاهش داده و يا از ميان بردارند و سياست‌هاى مربوط به جمعيت را بهبود بخشيده و ترويج نمايند.
|
|
| اين اصول مؤکداً خاطرنشان مى‌سازند که همه افراد و زوج‌ها حق دارند که آزادانه و مسئولانه شمار فرزاندان و فاصله بين آنها را انتخاب کرده، به اطلاعات، آموزش و وسايل انجام اين کار دسترسى داشته باشند. در واقع خانواده واحد اساسى اجتماع بوده و بايد از حمايت برخوردار گردد.
اين اصول عبارت است از:
|
|
| - روابط متقابل دورن اجتماعى، رشد اقتصادى پايدار و توسعه پابرجا
|
| - برابرى و عدالت جنسى و تواناسازى زنان
|
| - خانواده‌ها، نقش‌ها، حقوق، ترکيب و ساختار آن
|
| - رشد و بهداشت بارورى
|
| - نوجوانان
|
| - بهداشت، بيمارى و مرگ و مير
|
| - توزيع جمعيت، شهرنشينى و مهاجرت‌هاى داخلى
|
| - مهاجرت بين کشورى
|
| - جمعيت، توسعه و آموزش و پرورش
|
| - تکنولوژى، تحقيقات و توسعه
|
| - اقدامات ملى
|
| - همکارى‌هاى بين‌المللى
|
| - مشارکت با بخش غيردولتى
|
| - پى‌گيرى کنفرانس
|
