روی تو چون نوبهار جلوه‌گری می‌کند

روی تو چون نوبهار جلوه‌گری می‌کند		زلف تو چون روزگار پرده‌دری می‌کند
والله اگر سامری کرد به عمری از آنک		چشم تو از سحرها ماحضری می‌کند
مفلسی من تو را از بر من می‌برد		سرکشی تو مرا از تو بری می‌کند
گر بکشم که گهی زلف دراز تو را		طره‌ی طرار تو طیره‌گری می‌کند
راضیم از عشق تو گر به دلی راضی است		لیک بدان نیست او جمله بری می‌کند
عقل نه همتای توست کز تو زند لاف عشق		می‌نشناسد حریف خیره سری می‌کند
عشوه‌گری می‌کند لعل تو و طرفه آنک		عقل چو خاقانیی عشوه خری می‌کند