نر، نز، نس، نش

	نَر بزا، الآن بز!؟ (عا).
		رک: از ديوار راست بالا برو!
	نرخِ گوهر نشکند هرگز به طعن مشترى٭
		رک: قيمت کالا نگردد کم به طعن مشترى
			٭ خاک پايت را فلک گرتاج سرخوانده مرنج	............................. (ابن يمين)
	نرخ گُهر به طعن خريدار نشکند (عمعق بخارائى)
		رک: قيمت کالا نگردد کم به طعن مشترى
	نردبان پلّه پلّه!
		رک: پلّه پلّه رفت بايد سوى بام
	نرود آب دگر بار که از جو رفته است
		رک: آب رفته به جوى باز نيايد
	نرود ميخ آهنين در سنگ٭(سعدى)
		نظير: درِ آهنى و کليد پشمى؟
		نيزرک: 'تربيت نااهل را چون گردکان بر گنبد است' و 'بر سيه‌دل چه سود خواندن وعظ'
			٭ بر سيه دل چه سود خواندن وعظ	............................. (سعدى)
	نرويد ز تخم بدى بارِ نيک٭
		نظير:
		نيارد شاخ بد جز تخم بدبار (ويس و رامين)
		ـ از مار نزايد جز ماربچه
			٭ مکن بد که بينى از يارِ نيک	............................ (سعدى)
	نرويد هيچ تخمى تا نگندد ٭
		نظير: تا پريشان نشود کار به سامان نرسد
			٭ ..........................	نه کارى بر گشايد تا نبندد (نظامى)
	نزائيده، جان و دل بابا!
		رک: هنوز نزائيده، جان و دل بابا
	نزدِ بى‌دردان گريبان چاک کردن مشکل است
		رک: تندرستان را نباشد درد ريش
	نزد خر خرمُهره و گوهر يکى است
	نزد کَل يک مو بِهْ از صد دستهٔ گُل بر سر است (کليم کاشانى)
	نزده مى‌رقصد
		رک: بى‌دف و نى مى‌رقصد
	نزديک شتر مخواب، خواب آشفته مبين
		رک: دور از شتر بخواب خواب آشفته مبين
	نسبت دوست به هر بى‌سر و پا نتوان کرد٭
			٭ عارضش را به مَثَل ماه فلک نتوان خواند	.............................. (حافظ)
	نسب عالى رفع پريشانى نکند
	نسخهٔ دارو ز طبيبان طلب٭
			٭ ..............................	شرط محبت ز حبيبان طلب (خواجو)
	نسيه آخر به دعوا رِسيَهْ (=رسيده است) (عا).
		رک: سوداى نقد بوى مشک مى‌دهد
	نسيه خور از پارسنگ ترازو ايراد نمى‌گيرد
	نسيه‌خور بسيار خور بوَد
	نسيه‌خور گَنده‌خور است
	نسيه‌ نسيه آخرش دعواست
		رک: نسيه آخر به دعوا رِسيَهْ
	نشاشيده‌اى شب دراز است (عا).
	نشاط عمر باشد تا چهل سال٭
			٭ ............................	چو چِل آمد فرو ريزد پر و بال (نظامى)
	نشايد بود گه ماهى گهى مار (ناصر خسرو)
		رک: نه زنگى زنگ است، نه روم روم
	نشايد خورد الاّ رزق مقسوم٭
		رک: گر زمين را به آسمان دوزى	ندهندت زياده از روزى
			٭ ز دنيا قسم ما غم خوردن آمد	.............................. (سعدى)
	نشايد ديد خصم خويش خُرد٭
		رک: دشمن نتوان حقير و بيچاره شمرد
			٭ .............................	که نرد از خام دستان کم توان برد (نظامى)
	نشايد سياهى زدودن ز شب٭
		نظير: زنگى به شستن نگردد سپيد (فردوسى)
		نيزرک: تربيت نااهل را چون گردکان بر گنبد است
			٭ ز بدگوهران بد نباشد عجب	........................... (فردوسى)
	نشايد کوفت آهن جز به آهن
		رک: شغال بيشهٔ مازندران را...
	نشايد بافت بى‌رنج از جهان گنج (اسعد گرگانى)
		رک: نابرده رنج گنج ميسّر نمى‌شود
	نشخوار آدميزاد حرف است
		نظير: سقّ آدميزاد را از حرف برداشته‌اند
	نشستند و گفتند و برخاستند
	نشسته بالاى کوه و مى‌گويد لنگش کن (عا).
		نظير: بالاى گود نشسته مى‌گويد: لنگش کن!
	نَشِکن نان کسى را که پدر نديده باشد	نَشِکن دل کسى را که قدش خميده باشد
	نشود بُز به پچ پچى فربه (سنائى)
		رک: از بارک‌الله قباى کسى رنگين نشود
	نشود کس به کنج خانه فقيه٭
		رک: سفر مربّى مرد است
			٭ ........................	کم بوَد مرغ خانگى را پيه (سنائى)
	نشنيده بُدم که گربه گشنيز خورد	کو گُشنه شود هزار و يک چيز خورَد (از امثال و اشعار محلّى خراسان)