تو و هر روز و بزم عشرت خویش

تو و هر روز و بزم عشرت خویش		من و شبها و کنج محنت خویش
منم با محنت روی زمین خوش		نگه دار آسمان گو راحت خویش
ز هجران مردم و بر سر ندیدم		کسی را غیر سنگ تربت خویش
مکش زحمت برای راندن ما		که ما خواهیم بردن زحمت خویش
به زیر تیغ او نالید وحشی		فتادش سربه پیش از خجلت خویش