زدی به دست ارادت چو حلقه بر در دل

زدی به دست ارادت چو حلقه بر در دل		ز در درآ و ببین خانه‌ی مصور دل
در آرزوست مه خرگهی که بر گردون		منور از تو کند خانه‌ی مدور دل
دلم شکفت که از میل طبع خلوت دوست		سبب نزول تو شد خانه‌ی محقر دل
لب امید بلبیک محتشم بگشا		که یار بر سر لطفست و می‌زند در دل