بولیمی‌ ـ bulimia

بولیمی‌ (پرخوری‌ روانی‌) عبارت‌ است‌ از یك‌ اختلال‌ روانی‌ در رابطه‌ با غذا خوردن‌ كه‌ در آن‌ بیمار از بدن‌ خود تصویر نادرستی‌ در ذهن‌ دارد، مرتباً دنبال‌ غذا است‌ و ممكن‌ است‌ به‌ ناگهان‌ غذای‌ زیادی‌ را در مدت‌ كوتاهی‌ بخورد، كه‌ البته‌ به‌ دنبال‌ آن‌ بیمار خود را به‌ استفراغ‌ واداشته‌ یا از مواد مسهل‌ استفاده‌ می‌كند.

ـ علایم‌ شایع‌:

حملات‌ مكرر غذا خوردن‌ افراطی‌ طی‌ مدتی‌ كوتاه‌ (معمولاً در كمتر از 2 ساعت‌)، همراه‌ با حداقل‌ ۳مورد از موارد زیر:

۱. ترجیح‌ برای‌ غذاهای‌ راحت‌الحلقوم‌ و پركالری‌ به‌ هنگام‌ حمله‌

۲. غذا خوردن‌ مخفیانه‌ به‌ هنگام‌ حمله‌. بیماران‌ می‌دانند كه‌ الگوی‌ غذا خوردن‌ آنها غیرطبیعی‌ است‌، و نگران‌ این‌ هستند كه‌ قادر به‌ متوقف‌ كردن‌ خوردن‌ نباشند.

۳. متوقف‌ كردن‌ حمله‌ با وادار كردن‌ خود به‌ استفراغ‌ یا استفاده‌ از مسهل‌ها

۴. افسردگی‌ و احساس‌ گناه‌ پس‌ از حمله‌

۵. تلاش‌های‌ مكرر برای‌ كاهش‌ وزن‌ با رژیم‌های‌ غذایی‌ بسیار شدید، وادار كردن‌ خود به‌ استفراغ‌ و استفاده‌ از مسهل‌ها یا دیورتیك‌ها

۶. نوسانات‌ مكرر وزن‌ به‌ مقدار بیش‌ از 5/4 كیلوگرم‌ كه‌ به‌ علت‌ رژیم‌ گرفتن‌ و غذا خوردن‌ افراطی‌ پشت‌ سر هم‌، رخ‌ می‌دهد.

۷. عدم‌ وجود بیماری‌ جسمانی‌ زمینه‌ساز

ـ علل‌ بیماری:

ناشناخته‌ است‌؛ عقیده‌ بر این‌ است‌ كه‌ عمدتاً از مشكلات‌ عاطفی‌ ناشی‌ می‌شود.

ـ عوامل‌ افزایش‌دهنده‌ خطر:

۱. بی‌اشتهایی‌ روانی‌

۲. افسردگی‌

۳. اختلالات‌ شخصیتی‌

۴. مشغولیت‌ ذهنی‌ در رابطه‌ با جذاب‌ بودن‌ از نظر فرم‌ بدن‌

۵. محیط‌ خانوادگی‌ خشك‌، وسواس‌ در انجام‌ كارها، و كمال‌طلب‌

۶. در مانكن‌ها، كسانی‌ كه‌ در كانون‌ توجه‌ هستند، یا ورزشكاران‌ (به‌خصوص‌ ژیمناست‌ها)

۷. استرس‌، از جمله‌ هرگونه‌ تغییر در شیوه‌ زندگی‌، مثلاً اسباب‌كشی‌ یا رفتن‌ به‌ یك‌ مدرسه‌ جدید، یا شروع‌ یك‌ كار جدید

ـ پیشگیری‌:

۱. عزت‌ نفس‌ باید افزایش‌ یابد.

۲. از استرس‌ و انتظارات‌ بلندپروازانه‌ بی‌مورد از خود باید خودداری‌ شود.

۳. فرد باید تشویق‌ شود تا دیدگاهی‌ منطقی‌ در رابطه‌ با وزن‌ داشته‌ باشد.

ـ عواقب‌ مورد انتظار:

سرنوشت‌ بیمار متغیر است‌؛ بیماران‌ می‌توانند با مشاوره‌، روان‌درمانی‌، بازخورد زیستی‌ و روان‌درمانی‌ گروهی‌، یاد بگیرند كه‌ چگونه‌ رفتار غیرطبیعی‌ مشاهده‌ شده‌ در این‌ بیماری‌ را كنترل‌ كنند.

ـ عوارض‌ احتمالی‌:

۱. عود بیماری‌

۲. بدون‌ درمان‌، عوارض‌ ممكن‌ است‌ مرگبار باشند.

۳. عدم‌ تعادل‌ مایعات‌ و الكترولیت‌ها در نتیجه‌ استفراغ‌ مكرر؛ بیماری‌ دندان‌ به‌ علت‌ تماس‌ با اسید معده‌ در نتیجه‌ استفراغ‌ مكرر؛ پارگی‌ معده‌ (ندرتاً)؛ سوءتغذیه‌.

ـ درمان‌:

هدف‌ از درمان‌، برقراری‌ الگوی‌ تغذیه‌ای‌ سالم‌ برای‌ دستیابی‌ به‌ وزن‌ مناسب‌ است‌. این‌ كار را می‌توان‌ تحت‌ نظر یك‌ فرد متخصص‌ و با تغییررفتار انجام‌ داد. آن‌ دسته‌ از بیمارانی‌ كه‌ خود را متعهد به‌ درمان‌ می‌كنند بهترین‌ شانس‌ را برای‌ بهبودی‌ دارند.

ـ داروها:

داروهای‌ ضد افسردگی‌ گاهی‌ كمك‌كننده‌ هستند.

ـ فعالیت‌:

هیچ‌ محدودیتی‌ برای‌ آن‌ وجود ندارد.

ـ رژیم‌ غذائی‌:

اگر بستری‌ شدن‌ بیمار ضروری‌ باشد، امكان‌ دارد مایعات‌ وریدی‌ تزریق‌ شوند. به‌ هنگام‌ طی‌ كردن‌ سیر بهبودی‌، مصرف‌ مكمل‌های‌ ویتامینی‌ و معدنی‌ لازم‌ است‌ تا علایم‌ كمبود برطرف‌ شوند و بیمار به‌ الگوی‌ طبیعی‌ خوردن‌ دست‌ یابد. در بیماران‌ سرپایی‌، رفتارهای‌ غذایی‌ بیمار تحت‌ نظر قرار گرفته‌ و منظم‌ می‌شوند. بیمار باید غذاها و زمان‌ خوردن‌ را در دفترچه‌ای‌ ثبت‌ كند. تدریجاً باید غذاهایی‌ كه‌ بیمار از آنها می‌ترسد نیز به‌ رژیم‌ اضافه‌ شوند.

ـ در این‌ شرایط‌ به‌ پزشك‌ خود مراجعه‌ نمائید:

۱. ادامه‌ كاهش‌ وزن‌ علی‌رغم‌ درمان‌

۲. استفراغ‌ یا اسهال‌ مكرر

۳. توقف‌ عادت‌ ماهانه‌

۴. از دست‌ دادن‌ هوشیاری‌

۵. تندی‌ و نامنظمی‌ ضربان‌ قلب‌ یا درد سینه‌

۶. اگر شما علایم‌ پرخوری‌ روانی‌ را دارید یا شك‌ كرده‌اید كه‌ فرزندتان‌ دچار این‌ بیماری‌ است‌.