اين بيمارى شايعترين علت دمانس است. ۴-۳ ميليون نفر را در ايالات متحده مبتلا کرده است و بيش از ۵۰ ميليون دلار در سال هزينه را مصرف مىکند.
|
|
|
|
تظاهرات بالينى بيماران با کاهش حافظه اخير مراجعه مىکنند و بهتدريج دچار دمانس تدريجاً پيشرونده مىشوند. کاهش حافظه غالباً در ابتدا تشخيص داده نمىشود که قسمتى از آن
بهدليل حفظ موقعيت اجتماعى فرد تا فازهاى انتهائىتر است. اختلال در فعاليت روزمره (پىگيرى مسائل مالي، قرار ملاقاتها) توجه دوستان و خانواده را برمىانگيزاند. اختلال در
جهتيابي، قضاوت ضعيف، تمرکز ضعيف، آفازي، آپراکسى و آلکسى با پيشرفت بيمارى بهطور فزايندهاى روى مىدهد. ممکن است بيماران از نقص خود آگاهى نداشته باشند. مرگ بهدليل
سوءتغذيه يا عفونت ثانويه است. طول مدت تيپيک آن ۱۰-۸ سال است.
|
|
|
پاتوژنز عوامل خطرساز AD سن بالا و سابقه خانوادگى مثبت است. پاتولوژى آن شامل پلاکتهاى نوريتيکى است که از آميلوئيد Aβ و پروتئينهاى ديگر تشکيل شده است. کلافهاى نوروفيبريلى
متشکل از پروتئين غير طبيعى تائوى فسفريله است. ژن آپوليپوپروتئين apoE) E) (کروموزوم ۲۱) نقشى در پاتوژنز اين بيمارى دارد. بهنظر مىرسد آلل ε4 سن شروع بيمارى را تعديل مىکند و با موارد
اسپوراديک و خانوادگى با شروع ديررس همراه است. هماکنون از تست APOE براى پيشگوئى بيمارى استفاده نمىشود. علل ژنتيکى نادر AD عبارت از سندرم داون (تريزومى ۲۱)، موتاسيون ژن پروتئين
پيشساز آميلوئيدوز (APP) (کروموزوم ۲۱)، جهشهائى در ژنهاى پرسينلين I (کروموزوم ۱۴) و پرسنيلين II (کروموزوم ۱) است.
|
|
|
هيچ درمان قطعى براى AD وجود ندارد. درمان مشکلات رفتارى / عصبى در ارتباط تنگاتنگ با خانواده و ارائهکنندگان خدمات بهداشتى ضرورى است. افسردگى در مراحل زودرس شايع است که ممکن است به ضدٌ افسردگىها پاسخ دهد (SSRIs، سهحلقهاىها). آرامبخش خفيف مىتواند در بىخوابى کمککننده باشد. آژيتاسيون را با هالوپريدول با دوز پائين
(۲-۵/۰ mg) کنترل مىکنند. دفترچه يادداشت و يادآورىکنندههاى روزانه پستى مىتوانند در مراحل اوليه بيمارى به حافظه بيمار کمک کنند. لازم است که آشپزخانه، حمام و اتاق خواب از نظر ايمنى بررسى شود. بيمار بايد در نهايت رانندگى را کنار بگذارد. کاهش استفاده از خدمات بهداشتى شايع است. ممکن است نياز به نگهدارى بيمار در خانه سالمندان باشد. گروههاى محلى و ملى حمايتى (انجمن بيمارى آلزايمر و اختلالات مربوطه) مراجع باارزشى هستند.
|
|
درمان داروئى محدود است. مهارکنندههاى کوليناستراز با اثر مرکزى را براى AD خفيف تا متوسط تصويب کردهاند که احتمالاً با افزايش سطح استيلکولين مغزى عمل مىکنند،
دونپزيل (Donepezil (Aricept) (آرىپست) - ۱۰-۵ mg/d خوراکى - اثرات جانبى کمى دارد و با دوز منفرد روزانه تجويز مىشود. کارآزمائىهاى بالينى بهبود عملکرد بيمار را با توجه به نمرهدهى مراقبين بهداشتى
و کاهش سرعت پائين آمدن امتياز را در نمرهدهى تست شناختى نشان مىدهند. استروژن مىتواند در پيشگيرى زنان يائسه سودمند باشد. ارزش درمانى ويتامين E نامعلوم است.
|