خاکی به لب گور فشاندیم و گذشتیم

خاکی به لب گور فشاندیم و گذشتیم		ما مرکب ازین رخنه جهاندیم و گذشتیم
چون ابر بهار آنچه ازین بحر گرفتیم		در جیب صدف پاک فشاندیم و گذشتیم
چون سایه‌ی مرغان هوا در سفر خاک		آزار به موری نرساندیم و گذشتیم
گر قسمت ما باده، و گر خون جگر بود		ما نوبت خود را گذراندیم و گذشتیم
کردیم عنانداری دل تا دم آخر		گلگون هوس را ندواندیم و گذشتیم
هر چند که در دیده‌ی ما خار شکستند		خاری به دل کس نخلاندیم و گذشتیم
فریاد که از کوتهی بازوی اقبال		دستی به دو عالم نفشاندیم و گذشتیم
صد تلخ چشیدیم زهر بی مزه صائب		تلخی به حریفان نچشاندیم و گذشتیم