|
|
|
نام فارسى |
|
فوروزمايد(لازکس) |
|
|
|
نام انگليسى |
|
FUROSEMIDE (Lasix) |
|
|
|
گروه دارويى |
|
ديورتيك |
|
|
|
گروه شيميايى دارو |
|
مشتق سولفانامید |
|
|
|
مكانيسم اثر |
|
با اثر برروی لولۀ هنله دفع کلرورسدیم را افزایش میدهد. |
|
|
|
موارد مصرف |
|
ادم پولمونر، ادم در نارسائی احتقانی قلب، بیماران کبدی، سندرم نفروتیک، آسیت، افزایش فشار خون، هیپرکلسمی، ادم شدید مغزی (همراه با مانیتول). |
|
|
|
ميزان مصرف |
|
بالغین: 80-20 mg خوراکی در روز در (قبل از ظهر) که میتوان یک دوز یک دوز دیگر 6 ساعت بعد داد تا 600mg در روز؛ یا تزریق عضلانی، وریدی 40-20 mg که هر 2 ساعت 20mg افزایش مییابد تا پاسخ مطلوب بهدست آید.
بچهها: mg/kg 2 خوراکی، عضلانی، وریدی که میتوان تا mg/kg 1-2 هر 6 تا 8 ساعت تا حداکثر mg/kg 6 افزایش داد.
ادمپولمونر:
بالغین: 40mg وریدی که در طی چندین دقیقه تجویز میشود و هر 1 ساعت تکرار شده و در صورت لزوم تا 80mg افزایش مییابد.
هیپرتانسیون، نارسائی حاد کلیه:
بالغین: 100-200 mg بهصورت وریدی آهسته طی 1-2 دقیقه.
نارسائی مزمن کلیه:
بالغین: خوراکی 80mg در روز که تا 120mg در روز تا زمان ایجاد نتیجه مناسب قابل افزایش است.
موارد منع مصرف:
حساسيت مفرط به سولفوناميدها، آنوري، هيپوولمي، شيرخواران، شيردهي، از دستدادن الکتروليتها. |
|
|
|
توضيحات دارو |
|
عوارض جانبی:
ادراری تناسلی:
پرادراری، نارسائی کلیه برگشتپذیر، وجود قند در ادرار، درد پهلو، مناسب نفریت بینابینی آلرژیک.
الکترولیتی: هیپوکالمی، الکالوز هیپوکلرمیک، هیپومنیزیمی، هیپراوریسمی، و نقرس حاد (نادر)، هیپوکلسمی، هیپوناترمی، هیپوولمی.
دستگاه عصبى مرکزي: سردرد، خستگي، ضعف، سرگيجه، بيحسي، پارستزي.
گوارشي: تهوع، اسهال، استفراغ، خشکى دهان، بياشتهائي، کرامپ، تحريک معدهاى و دهاني، پانکراتيت حاد، يرقان.
چشم، گوش، حلق و بيني: از دست دادن شنوائى برگشتپذير، درد گوش، وزوز گوش، تارى ديد.
پوستي: راش، خارش، پورپورا، سندرم استيونس جانسون، تعريق، حساسيت به نور، کهير.
عضلانى ـ اسلکتي: کرامپ، آرتريت، سفتي، درد عضلانى در محل تزريق.
اندوکرين: هيپرگليسمي.
خوني: ترومبوسيتوپني، آگرانولوسيتوز، لکوپني، نوتروپني، کمخوني.
قلبى عروقي: کاهش فشار خون وضعيتي، درد سينه، تغييرات الکتروکارديوگرام، کولاپس عروقي.
احتياطات: در ديابت شيرين، دهيدراتاسيون، آسيت، بيمارى کليوى شديد، حاملگى (در گروه C قرار دارد) با احتياط مصرف شود.
فارماکوکينتيک: جذب گوارشي: ۶۰%. شروع اثر: خوراکى ۶۰ـ۳۰ دقيقه، وريدى ۵۰ دقيقه. اوج اثر: خوراکى ۲ـ۱ ساعت. عضلانى ۳۰ دقيقه، وريدى ۶۰ـ۲۰ دقيقه. مدت اثر: خوراکى ۸ـ۶ ساعت. وريدى ۲ ساعت. متابوليسم: کبدي. دفع: کليوى (نيمه عمر ۳۰ دقيقه).
تداخلات داروئي: مصرف همزمان ديگوکسين بهخاطر احتمال هيپوکالمى با علائم مسموميت همراه است؛ مصرف همزمان با توبوکوراين باعث تشديد بلوک عصبى ـ عضلانى ميشود؛ مصرف همزمان آمفوتريسين Bو کورتيکواستروئيدها باعث تشديد اثر هيپوکالمى ميشود؛ باعث کاهش دفع ليتيوم و افزايش سميت آن ميشود؛ باعث تشديد اثر داروهاى پائينآورنده فشار خون ميشود.
ملاحظات پرستاري:
پيگيرى آزمايشگاهي:
ـ کنترل شنوائى در صورت مصرف دارو با دوز بالا.
ـ وزن و I&O بهطور روزانه براى تعيين از دست دادن مايعات؛ اثر دارو در صورت مصرف روزانه ممکن است کاهش يابد.
ـ تعداد، عمق و ريتم تنفس و تأثير فعاليت برروى آن.
ـ فشار خون در حالت نشسته و خوابيده: احتمال ايجاد کاهش فشارخون وضعيتى وجود دارد.
ـ الکتروليتها: سديم، پتاسيم، کلر؛ شامل BUN، قندخون، CBC، کراتينين سرم، PH، خون، گازهاى خون شرياني، اسيداوريک، کلسيم، منيزيوم، گلوکز ادرارى در بيمارى ديابتي.
ـ کنترل شنوائى در دوزهاى بالا.
توصيهها:
ـ تزريق وريدى داروى رقيق نشده را ميتوان از راه لوله Y يا شير سهراه انجام گيرد که در هر دقيقه ۲۰mg يا کمتر از دارو تزريق ميشود.
ـ در صورتيکه دارو بهعنوان ديورتيک مصرف ميشود، بهتر است براى جلوگيرى از ايجاد اختلال در خواب، هنگام صبح داده شود.
ـ در صورت کاهش پتاسيم به کمتر از سه، درمان جايگزينى انجام شود.
ـ در صورت ايجاد تهوع، دارو با غذا داده شود، هر چند جذب آن اندکى کاهش مييابد.
ارزيابى باليني:
بهبود ادم پاها، ساق پا، و نواحى ساکروم بهطور روزانه در موارد نارسائى احتقانى قلب.
بهبود فشار وريد مرکزى هر ۸ ساعت.
علائم آلکالوز متابوليک: خوابآلودگي، بيقراري.
علائم هيپوکالمي: کاهش فشارخون وضعيتي، بيحالي، خستگي، تاکيکاردي، کرامپ ساق پا، ضعف.
راشها و افزايش درجه حرارت هر روز.
گيجى بهخصوص در زمان پيري، در صورت لزوم جانب احتياط را رعايت کنيد.
آموزش به بيمار و خانواده:
ـ افزايش دريافت مايعات به ۳ـ۲ ليتر در روز مگر آنکه ممنوع باشد که از حالت دراز کشيده به نشسته به آرامى تغيير وضعيت بدهد.
ـ واکنشهاى نامطلوب: کرامپ عضلاني، ضعف، تهوع، سرگيجه.
ـ براى کاهش علائم گوارشى با غذا يا شير مصرف شود.
ـ براى جلوگيرى از شبادرارى در اوايل روز داده شود.
تداخل با تستهاى آزمايشگاهي:
اختلال در: GTT
درمان مصرف بيش از حد دارو: در مصرف خوراکى لاواژ، کنترل الکتروليتها، تجويز دکستروز در سالين، کنترل هيدراتاسيون، وضعيت قلبى ـ عروقى و کليوي. |
|
|
|