تعیین هدف

اين مرحله، طرح برنامه در قالب هدف‌ها شکل مى‌گيرد و طى معيارهاى ويژه‌اى تعيين مى‌شود؛ براى تحقق اين مرحله امکانات به‌صورت منظم به‌کار گرفته مى‌شوند و نتايج به‌تدريج پديد مى‌آيند.

قالب هدف‌هاى برنامه، براى مجريان بسته به‌نوع کار و حيطهٔ عمل برنامه‌ريز و به‌ويژه ماهيت و اصالت مطلب متفاوت است. مثلاً اگر منطقه با مشکل کم ‌آبى روبه‌رو باشد عامل برنامه‌ريز طرح‌هاى آبيارى و تأسيساتى آن مشکل را مطالعه مى‌کند و از آن هدفى مى‌سازد که با نوع کارهاى عمرانى مطابقت داشته باشد. در حالى که براى همين مشکل عامل ترويج به مسير آموزش و ارشاد مى‌رود و در آن جهت برنامه را مى‌سازد. بنابر اين لازم است اندکى در ماهيت ضوابطى که بر بنيان آنها مشکلات رنگ ترويج مى‌پذيرند و به هدف تبديل مى‌شوند مطالعه گردد. اين ضوابط در مجموع ماهيت کار ترويج را آشکار مى‌سازند. در اين مقاله هر جا اقتضاء کرده دربارهٔ ماهيت کار ترويج بحث شده است. اما در اينجا بنيان برنامه‌هاى ترويج که باورهائى محکم و استوار را در اين نظام پديد مى‌آورند بايد مورد بحث قرار گيرند. قبلاً لازم است تذکر داده شود که ترويج به‌عنوان عامل اجراء سياست‌هاى پيشرو توسعه در کشاورزى و منابع طبيعى کشور بايد يک هدف کلى و بنيادى را مدنظر قرار دهد. اين هدف که امروزه به‌طور وسيعى مورد تأکيد مجامع علمى و اجرائى ترويج در کشورهاى پيشرفته و در حال رشد - که مراحل اصلى توسعه يافتگى را گذرانده‌اند - مى‌باشد ثبات‌پذيرى توليدات و روال حرفه‌اى کشاورزى است.

به اين ترتيب ترويج کشاورزى بايد اساسى‌ترين هدف خود را تقويت بنيهٔ حرفه‌اين نسال حاضر براى تأمين مايحتاج جمعيت فعلى قرار دهد بدون آنکه منابع و امکانات براى رفع نيازهاى نسل آتى به مخاطره افتد. در غير اين صورت منابع، به‌ويژه منابع طبيعى و بى‌رويه هدر مى‌روند و نسل آتى بدون داشتن امکاناتى مکفى دچار ناامنى شديد غذائى خواهد شد. بين تحمل محدوديت‌ها از يک طرف و پذيرش نوآورى‌ها (که بهره‌ورى از امکانات را به حداکثر مى‌رساند و منابع را براى نسل آتى نيز محفوظ بدارد) مى‌توان به تدوين اهداف برنامه‌هاى ترويجى پرداخت و اولويت آنها را مدنظر قرار داد.