|
|
| |
نام فارسى |
|
آمپي‌سيلين |
|
|
| |
نام انگليسى |
|
AMPICILLIN |
|
|
| |
نام تجارى دارو |
|
Amcill, Ampicin, Novo Ampicillin, Omnipen, Penbritin, Polycillin |
|
|
| |
گروه دارويى |
|
آنتى‌بيوتيک |
|
|
| |
گروه شيميايى دارو |
|
آمينوپني‌سيلين |
|
|
| |
مكانيسم اثر |
|
در همانندسازى ديوارۀ سلولى ارگانيسم‌هاى حساس تداخل نموده، باعث به‌هم خوردن تعادل اسموتيك ديواره سلولي، تورم و تركيدن سلول ناشى از فشار اسموتيك مي‌شود. |
|
|
| |
موارد مصرف |
|
بر كوكسي‌هاى گرم مثبت (استاف اورئوس، استاف پيوژن، استرپتوكوك فكاليس، استرپتوكوك پنومونيه) و كوكسي‌هاى گرم منفى (نيسر يا گنوره، نيسريا مننژيتيديس) و باسيل‌هاى گرم منفى (هموفيلوس آنفلوانزا، پروتئوس ميرابيليس، ليستريا مونوسيتوژن، سالمونلا، شيگلا) و همچنين بر باسيل‌هاى گرم مثبت مؤثر است. |
|
|
| |
ميزان مصرف |
|
عفونت‌هاى سيستميك:
بالغين: خوراكى 1 تا 2g/day در دوزهاى منقسم هر 6 ساعت.
وريدي/عضلانى 100 تا 200mg/kg/day، در دوزهاى منقسم هر 6-4 ساعت.
كودكان: خوراكى 100 تا 500mg/kg/day، در دوزهاى منقسم هر 6 ساعت.
وريدي/عضلانى 100 تا 200mg/kg/day، در دوزهاى منقسم هر 6 ساعت.
مننژيت:
بالغين: وريدى 8 تا 14g/day در دوزهاى منقسم هر 4-3 ساعت به‌مدت 3روز.
كودكان: وريدى 200 تا 300mg/kg/day در دوزهاى منقسم هر 4-3 ساعت به‌مدت 3روز.
سوزاك:
بالغين: خوراكى 3/5g به‌همراه 1g پروبنسيد بصورت تك دوز.
موارد منع مصرف:
حساسيت مفرط به پني‌سيلين‌ها. |
|
|
| |
توضيحات دارو |
|
عوارض جانبي:
پوستي: راش، كهير.
خوني: كم‌خوني، افزايش زمان سيلان، دپرسيون مغز استخوان، گرانولوسيتوپني.
گوارشي: تهوع، استفراغ، اسهال.
ادرارى تناسلي: كم‌ادراري، پروتئين اوري، خون‌ادراري، واژينيت، مونيليازيس، گلومرولونفريت.
دستگاه عصبى مركزي: بي‌حالي، توهم، اضطراب، افسردگي، پرش عضلاني، کوما و تشنج.
احتياطات:
حاملگى (گروه B)، حساسيت مفرط به سفالوسپورين‌ها و نوزادان.
فارماکوکينتيک: جذب گوارشي: ۵۰%. اوج اثر: خوراکى ۲ ساعت، عضلانى يک ساعت. وريدي: ۵ دقيقه. مدت اثر: ۸ـ۶ ساعت. انتشار: به CNS در صورت التهاب مننژ. متابوليسم: ناچيز. دفع: کليوى (نيمه عمر ۸/۱ـ۱ ساعت).
تداخلات داروئي:
باعث افزايش اثر داروهاى ضدانعقاد خوراکى و کاهش اثر قرص‌هاى ضدباردارى مي‌شود. افزايش احتمال بروز راش در صورت مصرف همزمان آلوپورينول. داروهاى باکتريواستاتيک اثرات باکتريسيد آمپي‌سيلين را کاهش مي‌دهند.
ملاحظات پرستاري:
پيگيرى آزمايشگاهي:
ـ نسبت I&O: از آنجا که پني‌سيلين‌ها در دوزهاى بالا نفروتوکسيک هستند، موارد خون ادرارى و کم‌ادرارى را گزارش کند. در بيمارانى که گرفتارى سيستم کليوى دارند چون دفع دارو به کندى صورت مي‌گيرد، ممکن است سريعاً مسموميت ايجاد شود.
ـ مطالعات کبدي: ALT, AST.
ـ مطالعات خوني:RBC, WBC, هموگلوبين و هماتوکريت، زمان سيلان.
ـ مطالعات کليوي: آزمايش کامل ادرار، پروتئين، خون.
ـ ميزان سديم زمانى که دوزهاى بالائى از دارو در بيماران قلبى به‌کار مي‌رود.
توصيه‌ها:
ـ بعد از رقيق‌کردن ۱۲۵mg از دارو با ۲/۱ـ۹/۰ mL آب مقطر به‌مدت ۵ـ۳ دقيقه (حداکثر تا ۵۰۰mg)، و با انفوزيون وريدى ۱۵ـ۱۰ min (بيشتر از ۵۰mg) داده مي‌شود.
ـ دارو پس از کامل شدن C&S داده شود.
ـ براى جذب بهتر با معده خالى مصرف شود.
ـ آدرنالين، ساکشن، ست تراکئوستومي، وسايل انتوباسيون اندوتراکئال در دسترس.
ـ صرف مايع به‌قدر کافى (۲۰۰۰mL) در حملات اسهال.
ـ تست خراش براى بررسى آلرژي، با دستور پزشک، زمانى صورت مي‌گيرد که پني‌سيلين تنها داروى انتخابى است.
ـ نگهدارى در ظرف محکم در دماى ۳۰ـ۱۵ c.
ـ سوسپانسيون تهيه شده خوراکى به‌مدت دو هفته در يخچال و يک هفته در دماى اتاق قابل نگهدارى است.
ارزيابى باليني:
پاسخ درماني: از بين رفتن تب، خشک‌شدن زخم‌ها.
وضعيت روده‌اى قبل و در زمان درمان.
ضايعات جلدى پس از تجويز پني‌سيلين تا يک هفته پس از قطع دارو.
وضعيت تنفسي: تعداد، صفات مشخصه، خس‌خس، گرفتگى سينه.
آلرژي‌هاى قبل از شروع درمان، هرگونه واکنش داروئي، ثبت مواد آلرژى در چارت بيمار و با خودکار قرمز در کاردکس.
ـ مصرف آمپي‌سيلين در بيماران مبتلا به منونوکلئوز عفونى و ديگر عفونت‌هاى ويروسي، تب مالت، هيپراوريسمى يا بيمارانى که آلوپورينول مصرف مي‌کنند با افزايش احتمال راش آمپي‌سيلين همراه است.
آموزش به بيمار و خانواده:
ـ پني‌سيلين خوراکى با معده خالى و يک ليوان آب.
ـ جنبه‌هاى دارودرمانى براى از بين رفتن ميکروارگانيسم، کامل کردن دوره درمان الزامى است (۱۴ـ۱۰ روز). پس از کامل کردن دوره درمان ممکن است کشت مجدد صورت گيرد. (درمان تا ۷۲ ساعت بعد از رفع علائم يا کشت منفى ادامه مي‌يابد).
ـ گزارش هرگونه گلودرد، تب، خستگى و اسهال (مي‌تواند نشانگر اضافه‌شدن عفونت جديد باشد).
ـ گزارش ضايعات دهانى (استوماتيت و گلوسيت)، زبان سياه و موئي، خارش رکتوم و واژن، بوى معمول ادرار.
تداخل با تست‌هاى آزمايشگاهي:
مثبت کاذب: گلوکز ادرار، پروتئين ادرار.
درمان مصرف بيش از حد دارو: قطع دارو، باز نگهداشتن راه‌هاى هوائي، تجويز اپي‌نفرين، آمينوفيلين، اکسيژن، کورتيکواستروئيد وريدى براى موارد آنافيلاکسي. |
|
|
|
