در هجو شهر زوری

شهر زوری گدا بود خاصه		کش به بغداد پرورش کردند
به صفت چون خری بماند راست		که به شیر سگش بپروردند
چون امیدم بریده نیست ز تو		همه رنجی که باشدم شاید
اهل بخشایشم سزد که دلت		بر تن و جان من ببخشاید