بازکردن راه تنفس

براى آنکه بفهميم مصدوم نفس مى‌کشد يا خير، گوش خود را بالاى دهان مصدوم قرار دهيد و در عين حال به شکم و سينه مصدوم نگاه کنيد.

اگر نفس بکشد شما تنفس او را مى‌شنويد و احساس مى‌کنيد و به‌همراه آن پائين و بالا رفتن شکم و سينه مصدوم را مشاهده خواهيد کرد. مصدومى که تنفسش قطع شده مطمئناً بيهوش است؛ البته هميشه تشخيص لحظه‌اى که تنفس بيمار قطع مى‌شود آسان نيست.

اگر مصدوم بيهوش باشد، راه تنفس ممکن است تنگ يا مسدود شود که در اين‌صورت نفس کشيدن را مشکل يا غيرممکن مى‌سازد. اين امر به چند دليل اتفاق مى‌افتد: ۱. سر به جلو خم شده باشد که در اين‌صورت راه تنفس تنگ مى‌شود؛ ۲. ماهيچه گلو کنترل خود را روى مسير هوا از دست داده باشد، که اين امر باعث مى‌شود زبان به عقب برگردد و راه هوا را مسدود کند؛ و ۳. در هنگام بيهوشى چون عمل انعکاسى بلع انجام نمى‌شود ممکن است آب دهان يا استفراغ در عقب گلو راه هوا را مسدود کرده باشد. هر کدام از اين شرايط مى‌تواند به مرگ مصدوم منجر شود، پس حتماً شما بايد بدون معطلى راه تنفس را باز کنيد. با باز کردن راه ممکن است تنفس مصدوم به حال عادى بازگردد. اگر باز مصدوم شروع به تنفس نکرد او را در وضعيت بهبود قرار دهيد (به وضعيت بهبود مراجعه شود). اگر باز هم مصدوم نفس نکشيد مجبور هستيد روش نجات زندگى را شروع کنيد.

- روش کار:

۱. يک دست خود را زير گردن و دست ديگر را روى پيشانى مصدوم قرار دهيد و سر مصدوم را به عقب خم نمائيد. اين کار باعث کشيدگى سر و گردن شده و راه تنفس را باز مى‌کند.

۲. دست خود را از زير گردن مصدوم بيرون کشيده و چانهٔ او را بالا بکشيد، اين‌کار سبب مى‌شود زبان در جلو قرار گيرد، سپس راه تنفس را پاک کنيد.

- پاک‌کردن راه تنفس:

همراه با قرار دادن مصدوم در وضعيتى که در بالا گفته شد، هر چيز خارجى مثل قي، دندان مصنوعي، آدامس يا غذا را که ديده يا احساس مى‌شود از دهان يا گلو خارج کنيد، براى اينکار، مصدوم را به يک‌سو بچرخانيد؛ دو انگشت اول خود را خم کنيد و در داخل دهان بچرخانيد. اما، وقت خود را براى پيدا کردن شيئى که پنهان مانده تلف نکنيد.