|
|
| |
نام فارسى |
|
لوتيروکسين سديم |
|
|
| |
نام انگليسى |
|
LEVOTHYROXINE SODIUM (T4) |
|
|
| |
نام تجارى دارو |
|
Eltroxin. Levothroid. Noroxin. Synthroid. Synthox. Syroxine |
|
|
| |
گروه دارويى |
|
داروهاى تيروئيدى |
|
|
| |
گروه شيميايى دارو |
|
لووایزومر تیروکسین |
|
|
| |
مكانيسم اثر |
|
سرعت متابولیک را افزایش می‌دهد، برون‌ده قلبی، مصرف اکسیژن، درجه حرارت بدن، حجم خون، رشد و تکامل سلولی را نیز افزایش می‌دهد. |
|
|
| |
موارد مصرف |
|
کم‌کاری تیروئید، کومای میکزدم، جایگزینی هورمون تیروئید، کرتینیسم، حالت‌های یوتیروئید، تیروتوکسیکوز. |
|
|
| |
ميزان مصرف |
|
جایگزینی هورمون تیروئید:
بالغین: روزانه ۱/۰ـ۰۲۵/۰ mg خوراکی که هر 1 تا 4 هفته، ۱/۰ـ۰۵/۰ mg افزایش یافته تا پاسخ مطلوب به‌دست آید، دوز نگهدارنده۴/۰ـ۱/۰ mg در روز.
کودکان: روزانه 10-5 mcg/kg یا روزانه ۱/۰ـ ۲۵/۰ mg خوراکی.
کرتینسم:
کودکان: روزانه ۰۵/۰ـ۰۲۵/۰میلی‌گرم تزریق وریدی که می‌تواند هر 2 تا 3 هفته ۱/۰ـ۰۵/۰ mg خوراکی افزایش یابد.
کومای میکزدم:
بالغین: تزریق وریدی ۵/۰ـ۲/۰ mg که می‌تواند بعد از 24 ساعت ۳/۰ـ۱/۰ mg افزایش یابد؛ در اولین فرصت ترکیب خوراکی را جایگزین کنید.
موارد منع مصرف: نارسائى آدرنال، انفارکتوس ميوکارد، تيروتوکسيکوز. |
|
|
| |
توضيحات دارو |
|
عوارض جانبی:
دستگاه عصبی مرکزی:
اضطراب، بی‌خوابی، ترمور، سردرد، طوفان تیروئیدی.
قلبی عروقی: تاکیکاردی، طپش قلب، آنژین صدری، اختلال ریتم، افزایش فشار خون، ایست قلب.
گوارشی: تهوع، اسهال، افزایش یا کاهش اشتهاء، کرامپ.
دیگر موارد: اختلالات قاعدگی، کاهش وزن، تعريق، عدم تحم گرما، تب.
احتياطات: در پيري، آنژين صدري، افزايش فشارخون، ايسکمي، بيمارى قلبي، حاملگى (در گروه A قرار دارد)، شيردهى بااحتياط مصرف شود.
فارماکوکينتيک: جذب گوارشي: متغير (۸۰ـ۵۰%). اوج اثر: ۳ـ۱ هفته. مدت اثر: ۴ـ۳ هفته. دفع: صفراوى (نيمه عمر ۷ـ۶ روز).
تداخلات داروئي: کلستيرامين و کلستيپول باعث کاهش جذب گوارشى آن مي‌شوند؛ باعث تشديد اثر وارفاين مي‌شود؛ با اپي‌نفرين و نوراپي‌نفرين باعث تشديد خطر نارسائى قلب مي‌شود.
ملاحظات پرستاري:
پيگيرى آزمايشگاهي:
ـ فشارخون، نبض، قبل از هر دوز.
ـ نسبت I&O.
ـ اندازه‌گيرى وزن به‌طور روزانه در همان لباس، در همان ساعت و با استفاده از همان نمودار.
ـ در صورت تجويز دارو به بچه‌ها اندازه‌گيرى قد و سرعت رشد.
ـ FTI T4, T3 که کاهش يافته است، TSH با روش راديوايمونواسى که افزايش يافته است، جذب ماده راديواکتيو که در صورتى که بيمار برروى يک دوز خيلى پائين قرار گرفته است، کاهش يافته است.
ـ PT؛ ممکن است نياز به کاهش ضدانعقاد داشته باشد، خونريزى و کبودى را چک کنيد.
توصيه‌ها:
ـ تزريق وريدى بعد از رقيق کردن در محلول مناسب به اندازه ۵/۰ mg/5ml؛ محلول را تکان داده و با استفاده از لوله Y يا شير سه‌راه که در هر دقيقه ۱/۰ mg يا کمتر تجويز مي‌شود.
ـ براى کاهش بي‌خوابى در صورت امکان، هنگام صبح و به‌صورت تک‌دوز تجويز شود.
ـ تزريق براى حفظ سطح خونى دارو، در همان ساعت صورت گيرد.
ـ فقط براى تعادل هورمونى استفاده شود، دارو در درمان چاقي، نابارورى مرد، اختلالات قاعدگى به‌کار برده نشود.
ـ به‌کار بردن کمترين دوزى که علائم را تخفيف مي‌دهد.
ـ دارو را در ظروف محکم و تيره نگهداريد؛ در صورت عدم مصرف محلول‌ها، آنها را دور بريزيد.
ـ قطع مصرف دارو ۴ هفته قبل از آزمايش RAIU.
ـ انتقال از لووتيروکسين به لووتيرونين: لووتيروکسين را قبل از شروع دوز داروى جديد قطع کنيد.
انتقال از لووتيرونين به لووتيروکسين: ابتدا لووتيروکسين را شروع کنيد، سپس بعد از چند روز داروى قبلى را قطع کنيد.
ارزيابى باليني:
پاسخ درماني: برطرف شدن افسردگي، افزايش از دست دادن وزن، ديورز، نبض، اشتهاء، برطرف شدن يبوست، ادم محيطي، عدم تحمل سرما، رنگ‌پريدگي، پوست خشک و سرد، شکنندگى ناخن‌ها، آلوپسي، خشونت موها، menorrhagia، کورى شبانه، بي‌حسي، سنکوپ، کوما، کندذهني، قرمزى گونه‌ها.
افزايش حالت عصبي، هيجان، تحريک‌پذيري، که ممکن است نشانه دوز بالاى دارو باشد، معمولاً ۱ تا ۳ هفته بعد از درمان ايجاد مي‌شود.
وضعيت قلبي: آنژين صدري، طپش قلب، درد سينه، تغيير در علائم حياتي.
آموزش به بيمار و خانواده:
ـ ريزش مو، گهگاهى بوده و در بچه‌ها ايجاد مي‌شود.
ـ گزارش کردن مواردى مانند حالت هيجاني، تحريک‌پذيرى که نشانه مصرف بيش از حد دارو مي‌باشند.
ـ نوع دارو (فرم تجارتي) را بدون اطلاع پزشک تغيير ندهد.
ـ مصرف دارو بعد از به‌دنيا آوردن نوزاد قطع شده و وضعيت تيروئيد ۱ تا ۲ ماه بعد بررسى شود.
ـ در صورتي‌که بچه به کم‌کارى تيروئيد مبتلا باشد بلافاصله تغييرات رفتارى و شخصيتى را نشان مي‌دهد.
ـ دارو به‌منظور کاهش وزن استفاده نشود.
ـ پرهيز از داروهاى OTC که داراى يد هستند.
ـ پرهيز از غذاهاى حاوى يد، نمک يددار.
تداخل با تست‌هاى آزمايشگاهي:
افزايش: PBI, AST, LDH, CPK, قند خون.
کاهش: TSH, تست برداشت ۱۳۱I، اسيد اوريک، تري‌گليسريدها. |
|
|
|
