
خراسان/ «راه های شکست نخوردن دولت چیست؟» عنوان یادداشت روز در روزنامه خراسان به قلم سعید آجورلو است که میتوانید آن را در ادامه بخوانید:
اکنون در مقطعی هستیم که آقای پزشکیان بیشتر از هر فردی می تواند به دولت کمک کند. در حالی که برخی گروه ها به دنبال استعفا یا استیضاح پزشکیان هستند، دولت باید عاملیت خود را احیا کند و به خودش احترام بگذارد.
من فکر می کنم که نیمه تمام ماندن دولت علیه ثبات سیاسی است و نه تنها مخالفان توده گرای دولت قدرت سامان دهی وضعیت اقتصاد و معیشت را ندارند که ورود آن ها به قدرت ممکن است انسجام اجتماعی را با چالش مواجه کند و شکاف ساز شود. همان گونه که چپ جنبشی هم به دنبال گذارطلبی است و دولت را به رسمیت نمی شناسد؛ بنابراین، اکنون به فرض رفتن پزشکیان از دل مشارکت حدود ۳۰ درصدی، بعید است دولت مقتدر متولد شود. در هر حال اداره کشور با کمپین و بلاگری فرق دارد و نمی توان با چوب جادو مشکلات را حل کرد، با دستور، دلار را به ۲۰ هزار تومان رساند و یک شبه بر چالش ها غلبه کرد.
به عنوان فردی که در انتخابات با پزشکیان نبودم و او را برای این سمت مناسب نمی دانستم، اکنون به عنوان وظیفه ای ملی به این فکر می کنم که پزشکیان چگونه می تواند به دولت کمک کند و به عبارتی دولت چگونه شکست نمی خورد؟
اولین قدم، تبدیل شدن او به رئیس دولت است نه منتقد دولت. پزشکیان باید بتواند کنار توصیف وضع موجود، رئیس جمهور بودن خود را نشان دهد. بگوید که خط قرمزهای دولت او چیست؟ دولت در حال چه کاری است؟ خلاصه این که بتواند ۲۰ دقیقه گزارش کار دولت را بدهد که تا حدودی این رویکرد در دیدار او با فعالان سیاسی مشاهده شد. پزشکیان الان معلم اخلاق نیست، رئیس دولت است.
دومین گام، تعیین تکلیف قطبیت های درون پاستور است. پزشکیان باید از بین معاون اول و معاون اجرایی، یک نفر را به عنوان رئیس الوزرای واقعی برگزیند تا زنجیره دولت با فرماندهی درست شکل بگیرد و وزرا درون یک منظومه عمل کنند. خلاصه آن که پزشکیان باید بین عارف و قائم پناه تصمیم بگیرد. اگر این اتفاق بیفتد امکان تشکیل یک «دولت کوچک» در پاستور که توانایی اعمال حاکمیت بر تمام دولت را داشته باشد، به وجود می آید. دولت باید قبل از هر چیز اقتدار خود را بازیابد.
سومین گام، تغییر برخی وزیران است. این تغییر کاملا معمول است. پزشکیان پس از یک سال و نیم می تواند برآوردی از عملکرد اعضای دولت اش داشته باشد. به نظرم وزیر جهاد، وزیر نفت و رئیس بانک مرکزی می توانند در صدر فهرست تغییر باشند. تغییرات در دولت می تواند نفس تازه ای به دولت دهد. در غیر این صورت، مجلس کار خود را خواهد کرد و ممکن است علاوه بر افزایش قطبیت، دولت نتواند اوضاع را کنترل کند.
گام چهارم، عمل پزشکیان به برخی وعده ها است؛ از جمله رفع فیلتر تلگرام که گرچه دیر است اما می تواند کمک به پزشکیان و دولت باشد.
گام پنجم، ارائه یک چشم انداز سه ساله از سوی پزشکیان است؛ این که او در سال های باقی مانده در بخش های مختلف چه خواهد کرد. دولت به فهرستی از وعده های کوچک، متوسط و شدنی نیاز دارد تا هم به وزرا سامان دهد هم با جامعه گفت و گو نماید. برنامه های دولت باید تدریجی، تفاهمی و سودمند برای منافع مردم و ضد الیگارشی باشد. این برنامه ها شامل نظام بودجه، سیاست های ارزی، شرکت های نیمه دولتی و انرژی می شود.
گام ششم، شکل دادن به یک جریان سیاسی همسو با دولت است که روزنه گشایی و میانه روی اصلاحات را نمایندگی کند. بدون یک جریان همسو، در زمانه عبور رادیکال های چپ از پزشکیان، دولت بی پشتوانه می شود.
مهم ترین هدف دولت برای تداوم ، احیای حاکمیت دولت بر دولت است. اگر پزشکیان در این کار موفق نشود زمینه تضعیف بیشتر دولت و بحران قوه مجریه فراهم می آید.
منبع : آخرین خبر

















































