روایتی از سینماهای خاطره‌انگیز تهران که تغییر کاربری داده اند 

همشهری آنلاین، فاطمه عباسی: این روزها که با چند کلیک روی گوشی، صندلی‌های راحت یک پردیس سینمایی مدرن را برای آخر هفته رزرو می‌کنیم، شاید سخت باشد تصور کنیم که زمانی همین خیابان‌های شلوغ، میزبان سینماهای باشکوهی برای نمایش فیلم بودند؛ سالن‌هایی که هویت یک محله و پاتوق خاطرات چند نسل بودند.

رونق پردیس‌های سینمایی مدرن، با امکانات رفاهی و کیفیت صدای دالبی، به‌تدریج چراغ سالن‌های تک‌پرده‌ای و قدیمی را کم‌سو کرد. آنها که روزی میزبان صف‌های طولانی و هیاهوی تماشاگران بودند، یکی‌یکی از چرخه نمایش خارج شدند. آتش امروز سینما ایران، تنها یک حادثه نبود؛ بلکه تصویری عریان از فرایندی بود که سال‌هاست بی‌صدا در جریان است؛ تبدیل شدن قصرهای خاطره به انبارهای متروک. این گزارش، روایتی است از سرنوشت ۹ هم‌نسل سینما ایران که پرده‌هایشان برای همیشه پایین کشیده شد.

سینما رادیوسیتی

زمانی با معماری مدرن و موقعیت استثنایی‌اش در خیابان ولیعصر، نماد سینمای لوکس تهران بود. این سالن که میزبان نخستین نمایش‌های فیلم‌های مهمی بود، سال‌هاست که تعطیل شده و ساختمان آن با نمایی بی‌روح، تنها شبحی از شکوه گذشته‌اش را به دوش می‌کشد و در انتظار سرنوشتی نامعلوم است.

سینما کریستال

در تقاطع استراتژیک لاله‌زار و جمهوری، سینما کریستال روزگاری یکی از درخشان‌ترین نگین‌های این چهارراه فرهنگی بود. امروز اما از آن سالن پرهیاهو جز ساختمانی فرسوده که به محلی برای فروش لوازم صوتی و تصویری تبدیل شده، چیزی باقی نمانده و نامش تنها در حافظه سینمادوستان زنده است.

سینما آسیا

در یکی از مهم‌ترین تقاطع‌های پایتخت، یعنی چهارراه ولیعصر و جمهوری، سینما آسیا دهه‌ها پاتوق اصلی عشق فیلم‌ها بود. این سینمای بزرگ پس از تعطیلی، به یک مجتمع تجاری کوچک تبدیل شد و حالا ویترین فروشگاه‌ها جایگزین پرده عریض و صندلی‌های خاطره‌انگیز آن شده است.

سینما ری

در جنوب تهران و در محله امیریه، سینما ری مرکز فرهنگی و تفریحی اصلی ساکنان منطقه بود. این سینما که زمانی با فیلم‌هایش شور و هیجان را به محله می‌آورد، حالا به یک انبار بزرگ و متروک تبدیل شده که سکوت و فراموشی، تنها ساکنان دائمی آن هستند.

سینما شهرقشنگ

سینما «شهرقشنگ» در خیابان ولیعصر قرار داشت؛ سالنی که با معماری و فضای دلنشین خود، حقیقتا برازنده نامش بود و با فیلم‌های خانوادگی و کمدی‌اش شناخته می‌شد. این سینما پس از خاموشی، تغییر کاربری داد و اکنون بخشی از یک پاساژ تجاری است. دیگر خبری از پوستر فیلم‌ها نیست و نامش تنها در خاطره‌ها باقی مانده است.

سینما اُدئون

در خیابان سعدی، کمی آن‌سوتر از لاله‌زار، سینما ادئون با معماری خاص خود یکی از سالن‌های مهم مرکز شهر بود. این سینما پس از تعطیلی، سال‌ها متروک ماند و در نهایت ساختمان آن به محلی برای فروش لوازم الکتریکی و صنعتی بدل و صدای آپارات در آن برای همیشه خاموش شد.

سینما لاله (رکس سابق)

در قلب لاله‌زار، سینما لاله که قبلا «رکس» نام داشت، یکی از قدیمی‌ترین و پرخاطره‌ترین سالن‌های این خیابان بود. این سینما پس از سال‌ها فرسودگی و بی‌توجهی، سرانجام به‌طور کامل متروکه شد و امروز جز یک بنای در حال تخریب چیزی از آن باقی نمانده است.

سینما تاج

در ابتدای خیابان لاله‌زار نو، سینما تاج با سردر باشکوهش خودنمایی می‌کرد. این سالن سینما که روزگاری میزبان جمعیت مشتاق بود، پس از تعطیلی به سرنوشت بسیاری از همسایگانش دچار شد و حالا به انباری برای فروشندگان ابزار و یراق تبدیل شده و تنها نامش بر سردر قدیمی آن باقیست.

سینما اورانوس

در خیابان وحدت اسلامی (شاپور سابق)، سینما اورانوس یکی از مراکز مهم تفریحی برای مردم آن منطقه از تهران قدیم بود. این سینما هم نتوانست از موج تغییرات جان سالم به در ببرد و پس از تعطیلی، ساختمانش کاربری دیگری یافت و خاطراتش زیر غبار فراموشی مدفون شد.