
به گزارش خبرنگار مهر، وقتی صحبت از خانه میشود در ذهن فضایی امن و بدون حاشیه را متبادر میکند که آدمی میتواند فارغ از دغدغههای و مشقات روزمره خود، به آنجا پناه ببرد و در آن آرامش را تجربه کند. در خانه است که برای تکریم اعضای یک خانواده تصمیمگیریهای در شأن هر یک از اعضا گرفته میشود و هر فردی در جامعه میداند که اگر در سطح جامعه و از سوی افراد دیگر به درستی درک نمیشود یا مورد هجوم افکار متناقض و متخاصم قرار میگیرد، احتمالاً در خانه چنین وضعیتی برای او ایجاد نمیشود.
در خانه احترام بزرگان و کسانی که در توسعه و اعتلای خانواده و اعضای آن تلاش کردهاند، حفظ میشود و قدردانی از آنها در خور شأنشان است.
اگر بزرگی از اعضای یک خانواده در خانهای چشم از جهان فرو میبندد، خانه حال و هوای دیگری به خود میگیرد تا دیگران، از اقوام، دوستان، آشنایان و حتی رهگذران، با دیدن اتمسفر شکلگرفته فقدان آن بزرگ را به درستی درک کنند.
اعضای یک خانه نقش بهسزایی در قدردانی و یا گرامیداشت یاد بزرگان خود دارند.
اما هستند خانههایی که اعضای آن فقط به دنبال بودن در یک فضا برای دورهمی و دوری از سرما، گرما، باد، باران و برف هستند. اگر هم اعضای ساکن در آن خانه کاری میکنند فقط صرف ظاهر و خالی نماندن عریضه است.
هنر ایران نیز خانههایی دارد؛ از خانه تئاتر، سینما و موسیقی گرفته تا خانههای دیگر نظیر خانه هنرمندان و غیره.
حداقل انتظار از این خانهها به ویژه خانه تئاتر، سینما و موسیقی این است که در راستای حفظ شأنیت هنرهای مرتبط و اعضای خانواده خود، با توجه به جایگاه هر یک، کاری انجام دهند یا حتی اقدامی نکنند.
بهرام بیضایی نام بزرگی است که در سینما و تئاتر ایران جاودانه و ماندگار است و جاودانگی او از تعریفها و تجمیدهای ما نشأت نمیگیرد، بلکه او با تأثیر بهسزایی که در سینما و تئاتر و نسلهای مختلف بعد از خود با خلق آثار بی تکرار گذاشت، جاودانه است. پس اگر ما از بهرام بیضایی نام میبریم و از تأثیر او میگویم در حال خریدن شأن و منزلت برای خودمان هستیم تا در جوار حضور یا نام و یا یاد یک بزرگ حد و اندازه خود را ارتقا دهیم.
اما سه خانه صنفی در واکنش به درگذشت این چهره بدون جایگزین اوج خلاقیت خود را به خرج دادند تا یاد بهرام بیضایی به شایستگی گرامی داشته شود!
سه خانه سینما، تئاتر و موسیقی در اقدامی که قطعاً از دیدگاه خودشان بسیار تأثیرگذار و شاعرانه و در عین حال خلاقانه بوده، فراخوانی را حاوی کلمات قصار و جملات پرطمطراق در رسای بهرام بیضایی و فقدان وی منتشر کردهاند که این محتوا را دارد:
«به نام خداوندِ جان و خرد
او تنها سازنده صورت و صحنه نبود؛ که پاسبانِ سخن بود و نگاهبانِ اسطورههای این کهنبوم و بر. اندیشمندی بود که هنر را با خرد درآمیخت و تاریخ را به زبانِ امروز بازگفت.
اکنون که بهرام بیضایی، آن فرزانه یگانه و هنرمند بزرگ، رخ در نقابِ خاک کشیده است، بر ما اهالی هنر و فرهنگِ این سرزمین واجب است که به حرمتِ نام و یادِ او درنگی کنیم و سرِ تعظیم فرود آوریم؛ نه تنها از سرِ اندوه، بلکه از بهرِ پاسداشتِ اندیشه و آگاهی.
او که اسطوره را از غبارِ فراموشی برکشید، واژه را به شأنِ خویش بازگرداند و سکوت را به سخن و پرسش بدل کرد؛ سالها چراغِ خرد را فروزان نگاه داشت تا شبِ فراموشی بر این خاک چیره نگردد.
بدینسان، از تمامی گروههای فیلمسازی در سینما، سریال و نمایشِ خانگی، و از تمامی گروههای تئاتری و موسیقایی، و نیز از همه هنرمندانی که خویشتن را وامدارِ نگاه، زبان و شجاعتِ او میدانند، درخواست میشود:
در روز دوشنبه، هشتم دیماه سال ۱۴۰۴، پیش از آغازِ کارِ روزانه، با تصویری از آن اسطوره دوران در ذهن و حضورِ بیبدیلش در قلب بایستند و با یک دقیقه سکوت، حرمتِ این وداع را پاس دارند.
همچنین شایسته است تا تمامی مردمِ ایرانزمین در این بزرگداشتِ فرهنگی شریک شوند؛ تا هر یک با کلامی، نگاهی، تصویری و یا فیلمی کوتاه از این ایستادگی و همدلی، اثری بر جای گذارند. باشد که یادِ او در دیده و دلِ مردمانِ ایرانزمین، پایدار و جاودان بماند.»
با خواندن این فراخوان این سؤال باورنکردنی در ذهن شکل میگیرد که واقعاً مدیرعاملها و تصمیمگیرندههای ۳ خانه سینما، تئاتر و موسیقی گردهم جمع شدهاند و تمام ایدهها و پیشنهادها و خلاقیتهای خود را در قالب خردی جمعی روی هم گذشتهاند تا به چنین پیشنهاد و فراخوانی برسند؟
آیا بهتر نبود هر کدام از این خانهها بدون این همافزایی عجیب فکری، مراسمی در خور شأن و یاد بهرام بیضایی تدارک میدید تا در زیر سایه بزرگداشت بیضایی برای خود احترامی کسب کند؟
عجیب است که چنین فراخوانی منتشر میشود و لابد بزرگترهای این خانهها سر و سینه بالا میدهند و به خود میبالند که با چنین ایده خلاقانهای ایران را برای گرامیداشت یاد بهرام بیضایی همراه کردهاند!
منبع : خبرگزاری مهر

















































