خداحافظی تلخ یک قهرمان، وقتی بی‌تدبیری سرمایه انسانی را حذف می‌کند

خداحافظی امیررضا عبدالی، ملی‌پوش ۲۰ ساله رشته روئینگ، بار دیگر زنگ خطر هدررفت سرمایه‌های انسانی در ورزش قهرمانی کشور را به صدا درآورد، ورزشکاری که با وجود سن کم، کارنامه‌ای درخشان شامل سه مدال آسیایی در رده‌های جوانان، زیر ۲۳ سال و بزرگسالان و همچنین دو عنوان قهرمانی جهان در رشته ارگومتر در اختیار داشت.

فدراسیون روئینگ حدود ۱۵ ماه پیش و پس از جدایی از فدراسیون قایقرانی، به‌صورت مستقل فعالیت خود را آغاز کرد. پس از یک دوره سرپرستی، محسن شادی از قهرمانان خوشنام این رشته، به‌عنوان تنها نامزد، سکان هدایت فدراسیون را در اختیار گرفت. با این حال، کم‌تجربگی مدیریتی در این مقطع حساس، پیامد‌هایی به همراه داشت که مستقیماً بر شرایط ملی‌پوشان اثر گذاشت.

در حال حاضر اردو‌های تیم ملی روئینگ به مدت نزدیک به یک سال است که برای پسران در مهاباد و برای دختران در ارومیه برگزار می‌شود، آن هم در شرایطی که سرمای شدید منطقه، کیفیت نامناسب اسکان و تغذیه و همچنین حقوق ماهیانه حدود ۵ میلیون تومان، فشار مضاعفی را بر ورزشکاران وارد کرده است. این در حالی است که امیررضا عبدالی یکی از گزینه‌های تیم دونفره سبک‌وزن برای بازی‌های آسیایی ژاپن به شمار می‌رفت و شانس کسب مدال بود، اما در نهایت، ترجیح داد عطای ادامه این مسیر را به لقایش ببخشد و خانه‌نشین شود.

عبدالی از ۱۲ سالگی وارد این رشته شده بود در رده سنی جوانان و زیر ۲۳ سال ۴ سال قهرمان کشور بود و سال‌ها برای افتخارآفرینی پرچم ایران تلاش کرد، ورزشکاری که به‌عنوان نخستین ایرانی، موفق به کسب مدال جهانی در رشته ارگومتر شد، مدالی که شامل طلای زیر ۲۳ سال جهان و برنز بزرگسالان بود. با این وجود، نه هیئت رویینگ استان تهران و نه فدراسیون، اقدام مؤثر و ملموسی برای حفظ این سرمایه انجام ندادند تا سکوت و انفعال مدیریتی منجر به خروج یکی از استعداد‌های ورزش کشور شود.