اعتراض تیم‌ها به ورودی ۲۶۰ میلیون تومانی لیگ ملی بسکتبال؛ از کجا بیاوریم؟

فدراسیون بسکتبال اعلام کرد تیم‌هایی که مایل به حضور در لیگ ملی باشگاه‌های ایران هستند تا ۱۰ دی ماه اعلام آمادگی کنند که در فاصله ۲ روز تا پایان مهلت فدراسیون بسکتبال برخی تیم‌ها به مبلغ ورودی لیگ ملی اعتراض کردند.

افزایش هزینه‌های اجرایی لیگ (داوری، ناظران، برگزاری مسابقات)، بهبود سطح خدمات، افزایش جوایز نقدی، حق پخش یا سهم باشگاه‌ها و تورم رسمی کشور، از جمله مسائلی است که تیم‌ها با آگاهی از آن به دنبال جواب قانع‌کننده فدراسیون به مبلغ ورودی ۲۶۰ میلیون تومانی هستند.

تاکنون در لیگ‌ها، گزارش مالی شفافی ارائه نشده است ضمن آنکه لیگ ملی (در حد دسته دو بعد از لیگ برتر و لیگ یک)، در خصوص آنچه در امر برگزاری و اجرا برشمردیم، کیفیت خیلی پایین‌تری دارد. با این شرایط به نظر می‌رسد افزایش رقم ۲۶۰ میلیون تومان فاقد توجیه حرفه‌ای و اقتصادی است و بیشتر شبیه تأمین بودجه از جیب باشگاه‌هاست تا توسعه لیگ.

حتی در نشست هماهنگی تیم‌ها اعلام شد پذیرش تیم‌ها بر اساس «زودتر پرداخت کردن» ۲۶۰ میلیون تومان است! این در حالی است که در لیگ‌های استاندارد؛ معیار‌های فنی، زیرساختی و حقوقی اولویت دارد. اینکه ۴۵ تیم ثبت‌نام کنند ولی فقط ۳۲ تیم، آن هم بر اساس سرعت پرداخت پول، پذیرفته شوند از حذف معیار‌های فنی به نفع معیار مالی پرده برمی‌دارد.

طبق شیوه برگزاری بازی‌های با عدد ۲۶۰ میلیون تومانی، تیم‌ها به طور میانگین ۹ بازی می‌کنند که هزینه سرشکن هر بازی: حدود ۲۹–۳۰ میلیون تومان برای هر تیم است. این عدد فقط ورودی لیگ است، بدون در نظر گرفتن، ترانسفر تیم‌های مهمان، اسکان و تغذیه، دستمزد بازیکنان و کادر فنی، اجاره سالن و تمرین و... که خرج زیادی روی دست تیم‌ها در دسته دو کشور می‌گذارد. هزینه‌های داوران و اسکان و تغذیه آنها با سالن برگزاری نیز بر عهده میزبان است.

این روال برای تیم‌های دسته دو با بودجه کم موجب انصراف یا بدهکاری آنها می‌شود. متأسفانه در قبال هزینه‌کرد‌ها تعهداتی حداقلی برای بازگشت سرمایه به لحاظ مادی یا معنوی وجود ندارد؛ بنابراین این سئوال همیشه مطرح است که این پول‌ها دقیقاً کجا هزینه می‌شود؟