مسابقات قهرمانی کشور بوکس زیر ذره‌بین فنی؛ فرصت پشتوانه‌سازی یا تکرار یک چرخه فرسایشی و کم‌اثر؟

رقابت‌های بوکس قهرمانی بزرگسالان کشور که قرار است طی روز‌های پنجم تا نهم دی‌ماه به میزبانی فدراسیون بوکس و در استان تهران برگزار شود، از نظر تقویم اجرایی و ملاحظات فنی با پرسش‌هایی مواجه است که پاسخ به آنها می‌تواند نقش مهمی در کیفیت برگزاری و کارآمدی این رویداد ملی داشته باشد. این مسابقات در ۱۰ وزن و بر اساس قوانین سازمان جهانی World Boxing برنامه‌ریزی شده، اما زمان اعلام رسمی آن، که حدود ۱۰ روز پیش از آغاز رقابت‌ها صورت گرفته نخستین نکته‌ای است که از منظر فنی نیازمند بررسی دقیق‌تر است.

در بوکس آماتور به‌ویژه در سطح قهرمانی کشور برنامه‌ریزی زمانی، یکی از مولفه‌های اصلی آمادگی ورزشکاران به شمار می‌رود. بسیاری از بوکسور‌ها بر اساس تقویم سالانه، چرخه‌های تمرینی، کاهش وزن تدریجی، ریکاوری پس از آسیب و حتی برنامه حضور در رقابت‌های حرفه‌ای  را تنظیم می‌کنند. اطلاع‌رسانی دیرهنگام که قطعاً بر حسب جمع‌بندی مسئولان فدراسیون بوده، می‌تواند عملاً برخی ورزشکاران را از حضور در شرایط استاندارد محروم کند. برای مثال بوکسوری که هنوز وارد فاز کاهش وزن نشده، ممکن است در بازه زمانی کوتاه ناچار به کاهش وزن سریع و غیراصولی شود که این مسئله نه‌تنها عملکرد فنی او را تحت تأثیر قرار می‌دهد بلکه خطر آسیب‌دیدگی، افت تمرکز و کاهش توان هوازی را نیز افزایش می‌دهد.

یک رینگ، ۱۰ وزن و ۵ روز؛ چالش‌های پنهان مسابقات قهرمانی کشور

از سوی دیگر، بوکسوری که در دوره ریکاوری پس از مسابقات سنگین یا آسیب‌دیدگی قرار دارد، ممکن است به ناچار بین حفظ سلامت بلندمدت و حضور در قهرمانی کشور یکی را انتخاب کند؛ انتخابی که در شرایط ایده‌آل نباید به ورزشکار تحمیل شود.

موضوع دیگری که در فضای فنی بوکس مورد توجه قرار گرفته، محل برگزاری مسابقات است. سالن همت، که به‌عنوان میزبان این رقابت‌ها معرفی شده، به‌صورت معمول تنها یک رینگ استاندارد در اختیار دارد. با توجه به اینکه مسابقات قهرمانی کشور در ۱۰ وزن برگزار می‌شود و به‌طور طبیعی تعداد شرکت‌کنندگان در این سطح قابل توجه است، این پرسش مطرح می‌شود که مدیریت حجم مسابقات در بازه زمانی ۵ روزه با یک رینگ چگونه امکان‌پذیر خواهد بود؟ تجربه برگزاری ادوار گذشته نشان می‌دهد که دو روز ابتدایی قهرمانی کشور معمولاً با حجم بسیار بالایی از مسابقات همراه است و برنامه‌ریزی دقیق برای جلوگیری از فشردگی بیش از حد، نقش تعیین‌کننده‌ای در حفظ کیفیت رقابت‌ها دارد.

در چنین شرایطی، نگرانی‌هایی درباره نحوه اجرای قوانین بین‌المللی نیز مطرح می‌شود. اگر قرار باشد برای جبران محدودیت زمانی، دقایق راند‌ها در مراحل ابتدایی کمتر از استاندارد در نظر گرفته شود یا حتی یک بوکسور در یک روز بیش از یک مبارزه انجام دهد، این تصمیم‌ها می‌تواند با روح قوانین World Boxing و اصول ایمنی ورزشکاران در تضاد قرار گیرد.

تعریف قهرمانی کشور فراتر از یک رویداد صرفاً انتخابی یا تقویمی

فراتر از مسائل اجرایی، این پرسش اساسی نیز مطرح است که قهرمانی کشور در شکل و ساختار فعلی، تا چه اندازه می‌تواند به فرآیند پشتوانه‌سازی و تقویت تیم ملی بوکس بزرگسالان کمک کند.

تیم ملی بوکس ایران در سال‌های اخیر به‌ویژه در سال ۱۴۰۴ در رقابت‌های جهانی به موفقیت قابل توجهی دست نیافت و حتی در رقابت‌های قهرمانی آسیا نیز حضور پیدا نکرد. در ۲ - ۳ سال گذشته، تنها دستاورد شاخص بوکس بزرگسالان، مدال برنز دانیال شه‌بخش در بازی‌های همبستگی کشور‌های اسلامی بوده؛ مدالی که آن هم با یک پیروزی به دست آمد و نمی‌تواند به‌تنهایی نشانه‌ای از روند رو به رشد تلقی شود.

با توجه به اینکه تیم ملی بزرگسالان در سال آینده مسابقات مهمی مانند بازی‌های آسیایی و قهرمانی آسیا را پیش رو دارد، قهرمانی کشور باید فراتر از یک رویداد صرفاً انتخابی یا تقویمی تعریف شود. این رقابت‌ها می‌توانند به ابزاری موثر برای شناسایی بوکسور‌های آماده، ارزیابی عمق فنی اوزان مختلف و سنجش توان رقابتی نسل جدید تبدیل شوند، به شرط آنکه استاندارد‌های اجرایی، زمان‌بندی منطقی و نگاه بلندمدت فنی بر آن حاکم باشد. در غیر این صورت خطر آن وجود دارد که قهرمانی کشور به رقابتی فشرده، فرسایشی و کم‌اثر در مسیر آماده‌سازی تیم ملی تبدیل شود.