پروژه قلعه نویی زدایی در استقلال

استقلال با ناصر حجازی به اندازه کافی جذاب هست و این نکته ای است که به عقیده خیلی ها می تواند پروژه قلعه نویی زدایی از استقلال را به راحتی به پیش برد

برای همه آنهایی که به بهانه اولین تمرین استقلال ۸۶ به استادیوم همیشه خلوت کشوری رفته بودند تا ناصر حجازی، بازیکنان جدید تیم و البته ستاره هایی که بالاخره بین ماندن و رفتن، به تمدید قرارداد با فتح الله زاده راضی شده اند را ببینند، پوستر ده متری ناصر حجازی با مضمون «حجازی سالار فوتبال ایران» خودنمایی می کرد.

عکسی بزرگ از میلاد پیامی، عکاس شرق، با کت و شلوار از ناصرخان که البته در ابعاد کوچک تر دور تا دور زمین را پوشانده بود. این بخشی از جو به شدت حجازی پسند استقلال در شروع تمرینات فصل جدید است که به آن باید حضور طرفداران دوآتشه او و بازگشت دوباره شعارها با ترجیع بند حجازی کاپلو را اضافه کرد.

هشت سال پس از اخراج ناصر حجازی در پایان مسابقه عجیب استقلال و سایپا در بازی های جام آزادگان فصل ۷۸-۷۷ اتفاقات روزهای اخیر به منزله بازگشت پرقدرت کسی است که در همه این سال ها گاه و بیگاه سایه اش روی نیمکت استقلال سنگینی می کرد.

او آلترناتیو همیشگی آبی ها است و اگر از سال های خوب حضور امیر قلعه نویی در مجموعه تیم فاکتور بگیریم، عیار محبوبیت حجازی روی سکوها با اختلاف قابل توجهی بالاتر از سایر رقبا است. رقبای نه چندان سرسختی که هیچ کدام نتوانستند به موفقیت های دامنه دار دست یابند و البته استعدادی در جذب هوادار از خود بروز ندادند.

امیر قلعه نویی البته تافته جدا بافته ای بود. یک مربی با جذبه کافی که خیلی زود از عهده حواشی تیم پرحاشیه ای چون استقلال برآمد و در مواجهه با بازیکنان بزرگ با پیش گرفتن راه و رسم علی پروین، پایه گذار تیم یکدست سال های بعد شد.

گرفتن جشن قهرمانی در روز اول اردیبهشت سال گذشته در مسابقه با برق شیراز اوج محبوبیت سرمربی جوان و باجرات استقلال بود که البته در ماه های منتهی به قهرمانی با وجود تمام مشکلات و ناکامی سال قبل تر در رسیدن به جام، کماکان بهترین گزینه برای نیمکت استقلال به شمار می رفت و از تیغ تیزترین انتقادات هم در امان می ماند. در چنین شرایطی عجیب نبود که قسمتی از تماشاگران به سمت او غش کنند و کم کم آمار «قلعه نویی بازها» رو به فزونی گذارد.

اوضاع و احوال این روزهای استقلال که با محوریت حجازی سعی در جبران ناکامی فصل قبل دارد، به منزله دود شدن همه تلاش های قلعه نویی و ذره ذره جمع کردن ابهتی است که او را تا نیمکت تیم ملی هم رسانده.

پس از ماجراهای آخر فصل و متهم کردن قلعه نویی به به هم ریختن جو باشگاه و شرایط مساعد تیم که در خاتمه ششمین دوره بازی های لیگ و مسابقه استقلال - پاس با شعارهای تماشاگران استقلال او را در حد مقصر شماره یک بالا برد، بگومگوی لفظی با علی فتح الله زاده سرپرست موقت در جریان برنامه ۹۰ آنقدر جنجالی بود که صبح روز بعد فتح الله زاده در دفترش بی خیال همه قول و قرارها برای حسنه کردن روابط با قلعه نویی شود و به فکر جبران بیفتد. آوردن حجازی با سلام و صلوات اگرچه از قبل برنامه ریزی شده بود ولی به هر حال با توجه به شیوه ورود او به باشگاه، تلاش در راستای پر کردن جای خالی امیر قلعه نویی به شمار می رفت. چه بسا که استقلال فصل قبل نیز در غیبت قلعه نویی، از نداشتن کاریزمای سرمربی خود صمد مرفاوی دچار لطمات جبران ناپذیری شد و حالا چه کسی بهتر از ناصر حجازی که کاراکتر مخصوص به خود را دارد.

استقلالی ها پس از قطعی کردن حضور حجازی سراغ صمد مرفاوی هم رفتند تا مربی ناراضی و البته بخشیده شده از سوی هواداران را نیز به جمع خود اضافه کنند. پیوستن مرفاوی به جبهه حجازی با تمام معایبش، چند حسن ویژه دارد که بی ارتباط با رابطه مرفاوی با قلعه نویی نمی تواند باشد، در طرف مقابل باشگاه در مورد بازیکنان تصمیم متفاوتی اتخاذ کرد و آنهایی را که رابطه نزدیکی با قلعه نویی دارند در لیست فروش قرار داد.

بازیکنانی چون محمود فکری، علی انصاریان و حسین کاظمی که بدون توجه به کمبودهای تیم و مشکلات فنی راه خروج از باشگاه را در پیش گرفتند تا حتی مذاکرات روزهای اخیر برای تمدید قرارداد با کاظمی و حفظ انصاریان هم بی نتیجه باشد.

استقلال با ناصر حجازی به اندازه کافی جذاب هست و این نکته ای است که به عقیده خیلی ها می تواند پروژه قلعه نویی زدایی از استقلال را به راحتی به پیش برد. پس از حضور دوباره حجازی در استقلال، بعد از هشت سال غیبت اگرچه نمی توان به جرات از حذف نام امیرقلعه نویی سخن به میان آورد، ولی شکی نیست که همه آن چیزهایی که محصول دوران حضور قلعه نویی در استقلال هست، در حال فروریختن اند؛ حرف های او، علاقه بی پایان به بازیکنان خاص، ابهت و البته محبوبیتش.

صدرا مهرابی