آنها قوی تر بودند نه, ما ضعیف تر بودیم

این دومین بازی متوالی ضعیف تیم ملی در یک دیدار دوستانه بود میدانی که نه فقط به منظور امتحان بازیکنان که برای مرور برنامه های تاکتیکی تیم برپا می شود

پس از شکست سنگین تیم ملی در بازی مقابل مکزیک دستیاران سرمربی تیم ملی این باخت را یک اتفاق طبیعی در روند آماده سازی می دانند و عقیده دارند امیر قلعه نویی حالا متوجه شده که چند بازیکن مد نظرش ظرفیت لازم برای حضور در پیراهن ملی را ندارند. پرویز مظلومی حتی در جملاتش امیر قلعه نویی را به دلیل حضور در این مسابقه بدون لژیونرها و بازیکنان اصلی می ستاید. اما به واقع چنین است؟ برای پاسخ به این سوال چند نکته قابل توجه است:

۱) بازیکنان حاضر در اردوی اخیر تیم ملی انتقاداتی را برانگیختند، چه، به نظر می رسید امیر قلعه نویی تعدادی از این بازیکنان را بدون دلایل کافی به جمع اردونشینان فراخوانده است. البته آن روزها، روزهای اوج حرارت در لیگ برتر بود و سرمربی تیم ملی با خوش شانسی از چنگ نگاه های تند و تیز و اعتراض منتقدان گریخت.

اما از آنجا که مکزیک برای انجام این مسابقه کاملاً جدی بود، دست خالی امیر قلعه نویی خیلی زود رو شد. زمانی که «خارد بورگتی» گلزن تیم مکزیک که در بازی ایران - مکزیک در جام جهانی در تمام مسابقه تحت تاثیر مدافعان ایران بود و تعویض شد، در دقیقه اول دروازه ایران را گشود. این ضربه برق آسا در شرایطی تیم ملی را شوکه کرد که سیدمهدی رحمتی، دروازه بانی که در لیگ گذشته فقط در ۸ مسابقه به میدان رفته بود، سنگربان تیم ملی بود.

او که سال هاست ذخیره ابراهیم میرزاپور است، در دوران پس از برانکو در تیم استقلال تحت تاثیر وحید طالب لو بود و فرصتی برای بازی نداشت. و این دروازه بان ناآماده، ۴ بار مجوز ورود توپ به قفس توری ایران را صادر کرد... گر چه روی دو گل هیچ تقصیری نداشت. او که از بازیکنان مورد علاقه سرمربی تیم است و به درخواست او از سپاهان به استقلال آمده، ممکن است زیر فشار رسانه ها اولین خط خورده تیم ملی باشد؛ در حالی که قلعه نویی می توانست او را به مرور وارد میدان رقابت کند و از اعتقاد و علاقه اش نتیجه بگیرد.

۲) حضور جلال کاملی مفرد در خط دفاعی سه نفره ایران تعجب آور بود. کاملی که از مهره های تیم ملی در زمان برانکو است و در یک سال آخر تصدی او جای خود را به چهره های جدیدی داد. به دلیل آن چه که درخشش در استقلال اهواز نامیده شد به تیم ملی دعوت شد تا پس از دو سال دوری روز بسیار بدی را پشت سر بگذارد.

جلال که به رغم سن پایین شناسنامه ای، از کهنسالان تیم بود، به هیچ وجه مناسب یارگیری مهاجمان سرعتی و پرشور مکزیک به نظر نمی رسید. البته شاید با غیبت محمد نصرتی، چاره دیگری نبود اما خط دفاعی تیم، متشکل از جلال حسینی، امیرحسین صادقی و جلال کاملی، بدون نقطه اتکا به نظر می رسید.

ضمناً هر سه این بازیکنان کند و سنگین اند و مقابل مهاجمان سریع به مشکل برمی خورند. امیرحسین صادقی که از دیگر مردان مورد علاقه سرمربی است، این ویژگی خود را بارها و بارها، به خصوص در ۴ بازی آخر استقلال نشان داد. خب از تیمی که خط دفاع محکمی ندارد، نمی توان توقع بیشتری داشت. درست مثل پرسپولیس دنیزلی که جمعه ۴ گل خورد.

۳) ترکیب خط هافبک تیم ملی شامل جواد نکونام، مهدی رجب زاده و ایمان مبعلی ثابت کرد، ایوانکوویچ در استفاده همزمان از آندو تیموریان و جواد نکونام اشتباه نکرده بود. نکونام که خواص یک هافبک دفاعی تکل زن و جنگنده را از دست داده و فانتزی تر بازی می کند، برای مقابله با هافبک های مکزیک نیاز به یک هم تیمی قلدر و جنگنده داشت.

اما ایمان مبعلی و مهدی رجب زاده هر دو دارای خصوصیات تهاجمی هستند. نتیجه این تفکر این بود که قلعه نویی خیلی زود رضا عنایتی را از بازی بیرون بکشد و ابراهیم صادقی را به جای او به میدان بفرستد. تعویضی که البته پس از به هم ریختگی تیم ایران انجام شد و طبیعتاً نتیجه نداد.

۴) این دومین بازی متوالی ضعیف تیم ملی در یک دیدار دوستانه بود. میدانی که نه فقط به منظور امتحان بازیکنان که برای مرور برنامه های تاکتیکی تیم برپا می شود. ایران که در بازی قبل مقابل بلاروس نمایش ناهماهنگ و ناامیدکننده ای را ارائه کرده بود در بازی با مکزیک نیز ثابت کرد بدون چند چهره اصلی تیم بزرگی نیست.

مهدی مهدوی کیا، علی کریمی، وحید هاشمیان، رحمان رضایی، ابراهیم میرزاپور، محمد نصرتی، آندو تیموریان و علیرضا نیکبخت واحدی ستارگانی هستند که حضورشان در این دیدار می توانست مانع از نتیجه به دست آمده شود.

۵) این جمله امیر قلعه نویی را که عقیده دارد این مکزیک از تیم جام جهانی قوی تر بود، کاملاً نشنیده می گیریم. به نظر ما نکته مهم این است که ایران «بسیار» ضعیف تر از جام جهانی بود. تیمی که امیدواریم سرمربی آن بالاخره متوجه جدیت شرایط جدیدی که در آن قرار دارد بشود.

آرش راهبر