استقلال و پرسپولیس در نگاهی زود هنگام

● استقلال

قضاوت در خصوص عملکرد مربیان وبازیکنان تیم های محبوب قرمز وآبی پایتخت شاید کمی زود باشد اما در همین مقطع نیز با توجه به اظهارنظرهای مسئولان این تیم ها و مشاهده دیدارهای انجام شده می توان از چند وچون و اوضاع و احوال این تیم ها با خبر شد. استقلال دیدار اولش را برد اما نه به حکم برتری تاکتیکی ، بلکه به لحاظ خلاقیت های فردی بازیکنانش ! انتظار می رفت این تیم درمقابل ملوان از انسجام تاکتیکی بیشتری برخوردار باشداما این مهم حاصل نشد. سیستم ۲-۴-۴ دوباره به ۲-۵-۳ تبدیل شد.

عدم توازن در خط میانی استقلال که می بایستی با آن ازدحام ۵ نفره نقطه قوت این تیم باشد، نقطه ضعف خطوط استقلال بود. چپ پاهای خوش تکنیک ودونده این تیم (منیعی، یوسفی،پولادی) نه در حکم ۳ بازیکن که درحکم یک بازیکن عمل می کردند واز سانترهای سال گذشته از سمت راست هم هیچ خبری نبود. بیاد بیاوریم که استقلال طی ۳ سال گذشته از طریق نفوذ از سمت راست وسانترهای زود هنگام مجیدی وامیر آبادی وتأثیرگذاری عنایتی واکبرپور گل های زیادی را به ثمر می رساند، حالا هیچ کدام از این عناصر در«استقلال مقابل ملوان»وجود نداشت. تمامی امید این تیم در خلاقیت های فردی بازیکنان مستعد خلاصه شده است. منیعی و یوسفی در صورت عبور از خط میانی ودفاعی ملوان وسانتر بر روی دروازه، باز هم چاره ساز نبودند، چرا که نه بیاتی نیا ونه آرش برهانی هنر سرزنی شان همانند عنایتی نیست.

برهانی نیاز به فضاهای گشاده در پست دفاع دارد و بیاتی نیا نیز نیاز به بازیکنانی مکمل دارد که همپای خودش با خط دفاعی حریف نبردی تن به تن داشته باشد تا بتواند از اشتباهات بوجود آمده خط دفاعی حریف گلزنی کند که این مهم هیچگاه در دیدار با ملوان عملی نشد . خط میانی استقلال با این چیدمان هیچگاه نتیجه نخواهد داد. حضور پولادی در سمت راست، کارایی او را به کلی از بین برد وحضور یک راست پای خوب را هم منتفی کرده است. سان جان در این خط تنها کسی بود که مثل یک ماشین وظایف محوله یک هافبک وسط در سیستم ۲-۵-۳ را انجام می داد و ۴ مهره دیگر هیچ ارتباط منطقی با یکدیگر نداشتند. توپ گیری و ارسال توپ به یار خودی به ترتیب از مهمترین وظایف هافبک ها است. به نظر شما کدامیک از هافبک های استقلال در دیدار با ملوان در این مهم موفق بودند؟ وقتی شما نمی توانی توپ را از حریف بگیری ، چگونه می توانی ارسال خوبی انجام دهی؟ پس خلأ در استقلال، حضور یک توپ گیر قوی دیگر درکنار سان جان است .

حالا نقش حسین کاظمی را در سال های گذشته در تیم استقلال را باخصوصیات توپ گیری خوب می توان درک کرد. منیعی، یوسفی وپولادی هنرشان در ارسال توپ های خطرناک بر روی دروازه حریف است اما آنها در توپ گیری آنچنان قوی نیستند ووقتی توپ ندارند، عنصری خنثی می باشند. در هر صورت استقلال باخت چرا که کمربند میانی را از دست داده بود ومطمئن باشید همانگونه که احمد زاده با گماردن ۲ بازیکن در مقابل ارسال کننده های استقلال(منیعی ونوازی) این تیم را فلج کرد، دیگر تیم ها نیز قادر به این کار خواهند بود و استقلال در سال جاری ایام پرمشقتی را پیش رو دارد . سال های پیش استقلال ۲-۳-۲-۳ بازی می کرد. این سیستم با مهره های کنونی استقلال سازگاری دارد و مطمئناً در آینده نزدیک کادر فنی استقلال به این نتیجه خواهد رسید. تربیت یک هافبک تو پ گیر در کنارسان جان و در صورت نبود بازیکنی با این خصوصیات خرید یک هافبک وسط درگیر و توپ گیر شاید مهمترین وظیفه کنونی مسئولان استقلال باشد.

● پرسپولیس

پس قطبی برای موفق شدن می بایست کمی بومی تر فکر کند و خواسته هایش را در چهارچوب واقعیات موجود فوتبال ما تعدیل کند تا پرسپولیس را به آرزویش که همانا قهرمانی در لیگ است، برساند. دیدار دوم پرسپولیس برخلاف استقلال طوفانی آغاز شد. میل و اشتهای بسیار برای پیروزی و آمادگی جسمانی و دوندگی بسیار بازیکنان و پاسهای تک ضرب، سرعت بازی را بسیار مطلوب نموده بود و برتری کامل را در بازی برای پرسپولیس به ارمغان آورده بود. اگر استقلالی ها ۲ ماه گذشته را به تغییر سیستم اختصاص داده اند و هدف اولیه ایشان بوده است به نظر می رسد این زمان را پرسپولیس به افزایش آمادگی جسمانی اختصاص داده است و چه فرآیند مطلوبی را انتخاب کرده است.

پرسپولیس نسبت به استقلال در ۲ بازی اخیر بیشتر دویده و بیشتر درگیر شده و بهتر نتیجه گرفته است. ضمن اینکه به نظر می رسد در جذب بازیکن، پرسپولیس بهتر عمل کرده است و در دفع و از دست دادن بازیکن هم بدین منوال! پس طبیعی است که استقلال با مشکلات بیشتری روبرو باشد. بررسی خطوط سه گانه پرسپولیس در مقابل پگاه شاهد این مدعاست: شیث رضایی طی ۲ سال گذشته از بهترین های دفاعی جناح راست بوده و هست.

شاید حضور خوب اوحتی در تیم ملی« ب » از دلایل قهرمانی در مسابقات غرب آسیا بود. نصرتی و حیدری نیز در پستهای خود جا افتاده اند و نکته مهم بازی بسیار خوب نوری در جناح چپ تیم است. این خط نقطه قوت پرسپولیس است. دفاع خطی که هر لحظه یکی از جناحین آن در لحظه تصاحب توپ به خطوط دیگر اضافه می شوند و در لحظه از دست دادن توپ به سرعت جمع شده و در یک خط هماهنگ حرکت می نمایند، خط هافبک پرسپولیس نیز دارای ۲ نقطه قوت است که کمتر تیمی را می توان با آن مقایسه کرد. شاید تنها هافبک های دفاعی سپاهان شباهت ها یی به زوج آقایی - آشوبی داشته باشند.

این ،۲ نقطه قوت میانه میدان پرسپولیس هستند و بادامکی، نیکبخت، مامانی و خرسندی بازیکنانی هستند که به ترتیب در شعاع فعالیت این ۲ ، تغییر مکان می دهد و در خط حمله خلیلی است که کمتر به کار دفاعی می پردازد، هنگام حمله خرسندی و نیکبخت در کنارش حضور می یابند و آقایی و آشوبی به ترتیب به حمایتش می پردازند و سیستم ۱-۵-۴ به ۳-۳-۴ تبدیل می شود. با آماده شدن بیشتر نیکبخت و خلیلی (خیرخواه) این سیستم برای هر تیمی خطرناک محسوب می شود در هر صورت به نظر می رسد پرسپولیس روزگار بهتری را طی می کند و حرکت های جمعی نیمکت شلوغ و پرشور آن نمایانگر روح تازه ای است که به این تیم دمیده شده است. البته نظیر این صحنه ها را در زمان بگوویچ و دنیزلی هم شاهد بوده ایم که مداومت نداشت.