فوتبالیست هایی شبیه گربه

تیم برتر جهان از دیدگاه مارسل دزایی

مارسل دزایی، ستاره غنایی فوتبال فرانسه در ۴ سالگی پا به سرزمین رؤیاهایش گذاشت و هنوز ۲۰ سال کامل نداشت که به عنوان یکی از تأثیرگذارترین ستارگان فرانسه بر سر زبان ها افتاد. این اسطوره فرانسوی- غنایی که به همراه مارسی فاتح جام اروپایی در کنار میلان، قهرمان سری A گردید، توانایی بازی، هم در پست دفاعی و هم به عنوان یک هافبک تند و تیز را داشت. وی پس از ترک میلان به چلسی پیوست تا هم تجربه بازی در مهد فوتبال دنیا، انگلستان را به دست بیاورد و هم پایان خوشی را برای دوران حرفه ای اش در دنیای فوتبال رقم بزند. وی طی سال های بازی به همراه تیم ملی فرانسه، فاتح جام جهانی ۱۹۹۸ و قهرمان یورو ۲۰۰۰ شد و پس از رقابت های یورو ۲۰۰۴ نیز از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.دزایی طی ۲ دهه گذشته یکی از بهترین بازیکنان دنیای فوتبال نام گرفته که تقریباً به تمام افتخارات باشگاهی و جهانی دست یافته است. وی در حال حاضر سفیر یونیسف در غنا به شمار می رود و یکی از کاندیداهای احتمالی مربیگری تیم ملی غنا نیز هست.لیست ۱۱ بازیکن ذیل که از دوره ها و دهه های مختلفی انتخاب شده اند، تیم رؤیایی است که مارسل دزایی به عنوان یک مربی برای رویارویی هایش با تیم های دیگر در کنار هم می چیند. خواندن دلیل انتخاب آنها از زبان خود دزایی که در مجله Four Four Two آمده است، خالی از لطف نیست:

● دروازه بان آنجلو پروتزی

زمانی که در ایتالیا برای میلان بازی می کردم، پروتزی سنگربان یوونتوس بود و البته دروازه بان دوم تیم ملی ایتالیا در جام جهانی آلمان هم به شمار می رفت. می توانم بگویم تقریباً شکست ناپذیر و فوق العاده بود و مثل گربه این طرف و آن طرف چهارچوب دروازه می پرید. البته وقتی پای مصدومیت به میان می آمد، باید او را در زمره بدشانس ترین بازیکنان به شمار آورد. اگر اینقدر پشت سر هم مصدوم نمی شد، می توانست بهتر از آنچه بود، بشود.

● دفاع راست لیلیان تورام

نه تنها بازیکن فوق العاده ای بود، دوست بزرگی نیز به شمار می رفت. در جناح راست او مخلوطی از حرکات حرفه ای و بی نظیر را ارائه می داد و البته نمی توان او را تنها یک مدافع نامید زیرا وقتی به جلو می راند، خیلی هم خطرناک می شد؛ همان طور که در جام جهانی ۱۹۹۸ مقابل کرواسی عمل کرد.

اگر او بازیکن من بود، ترجیح می دادم به عنوان دفاع وسط از وی استفاده کنم اما محدود کردن استعداد تهاجمی او هم بی انصافی است!

● دفاع چپ پائولو مالدینی

مالدینی برای تیم حریف یک هیولای واقعی است! خیلی عجیب است که هیچ وقت برترین بازیکن جهان یا حداقل اروپا نامیده نشد. وی کنار فرانکو باره سی بهترین زوج دفاعی که طی دوران حرفه ای خود دیده بودم را تشکیل می داد. هرچند همه او را یک مدافع تمام و کمال می بینند اما او توانایی بازی به عنوان یک مهاجم را هم داشت. همه میلان را با مثلث هلندی های دهه ۸۰ به یاد می آورند. زمانی که فان باستن، رودگولیت و ریکارد ۳ ضلع تهاجمی تیم را تشکیل می دادند اما در مورد آن دوران باید بگویم موفقیت اصلی قرمز و مشکی ها به خاطر خط دفاع فوق العاده قوی آن دوران بود و مالدینی قلب دفاع به شمار می رفت.

● مدافع میانی فرانکو باره سی

برای توضیح استعدادهای این مرد کلمات مناسبی وجود ندارد. بهترین مدافع ۳ دهه گذشته و آخرین پدیده دفاعی تا کنون. انگار همیشه می دانست که توپ از کجا و چطور می آید و هیچ مهاجمی در زمین وجود نداشت که بتواند او را غافلگیر کند. از تکنیک او که نباید اصلاً حرف زد؛ خطرناک و فوق العاده بود.

● مدافع میانی جان تری

شباهت های زیادی بین تری و باره سی وجود دارد. مثلاً توانایی های کنترل توپ این ۲ ستاره بسیار نزدیک به یکدیگر است. تری به طرز باورنکردنی از نظر فیزیکی آماده و قوی به نظر می رسد. در کنار اینها باید از اخلاق خوب وی در بازی صحبت کنیم. او یک کاپیتان درست و حسابی است. قوی، کاریزماتیک و شایسته! اگر یک مربی بودم، او یکی از اولین انتخاب های من می شد!

● هافبک میانی استیون جرارد

او خارق العاده است. تقریباً بازیکن دیگری را نمی شناسم که بتواند با چنان مهارت و زیبایی شوت بزند. او به راحتی توپ را از چنگال رقیب درمی آورد و به عنوان یک بازیساز، فوق العاده خوب عمل می کند. از لحاظ توانایی هدایت هم مانند تری بهترین است.

● هافبک میانی زین الدین زیدان

شاید بهتر است بگویم زیدان یک هنرمند واقعی است. تکنیک و استیل فوق العاده او تنها با مارادونا قابل مقایسه است. وقتی توپ به دستش می افتاد، واقعاً باورنکردنی عمل می کرد. زیدان بازیکنی بود که توانایی موقعیت سازی های زیادی داشت. ۲ گل آخری که در فینال جام جهانی ۱۹۹۸ به برزیل زدیم را به یاد می آورید؟ و گل فوق العاده ای که در فینال لیگ قهرمانان برای رئال مادرید مقابل بایرلورکوزن زد؟ واقعاً تأسف بار دوران حرفه ای خود را به پایان برد اما آنچه او در حق فوتبال انجام داد، واقعاً فراموش نشدنی است.

● هافبک دفاعی پاتریک ویه را

انگار ۲ بازیکن در یک بدن است! شم گلزنی فوق العاده، او را یک هافبک مدرن بی رقیب کرده است. به نظر من در پستی که او بازی می کرد، هنوز کسی بهتر از او پیدا نشده است. گرچه با ماهیچه هایش کمی مشکل داشت اما در کل عالی بود.

● هافبک تهاجمی دیه گو مارادونا

بهترین بازیکنی که تاکنون در زندگی ام دیده ام. او کارهایی می کرد که از نظر معقول غیرممکن به نظر می رسید. وقتی در دوران اوج خود بود، با وجود تمرینات غیرحرفه ای و کمی که داشت، باز هم روی فرم بود و باید بگویم به سادگی قابل کنترل نبود. او به تنهایی بازی را هدایت می کرد و تیم های متوسطی چون ناپولی و آرژانتین در سال ۱۹۸۶ را به جایگاه های بزرگی رساند. تنها از یک نابغه چنین کارهایی برمی آید. من او را پشت ۲ مهاجم مرکزی در زمین قرار خواهم داد.

● مهاجم رونالدو

من یکی از هواداران اساسی رونالدو هستم! تا به حال بازیکنی که بتواند با چنان سرعتی توپ را در زمین کنترل کند، ندیده ام. دیدن بازی او مثل این می ماند که بازی یک شخصیت بازی های کامپیوتری را نگاه کنی. گرچه در آخرین روزهای قبل از مصدومیتش چاق تر و ضعیف تر شده بود اما فکر می کنم هنوز هم بهترین مهاجم دنیاست.

● مهاجم مارکو فان باستن

نتوانستم او را کنار بگذارم. او یک مهاجم باورنکردنی است. می توانست به میلیون ها روش متفاوت گل بزند و هر دفعه با یک کلاس متفاوت. او هیچ نقطه ضعفی نداشت. یک مهاجم ۲ پای کامل و یک سرزن قوی! او نه تنها خوب گل می زد بلکه موقعیت گل های زیادی را نیز فراهم می کرد. اینکه در سن کم از بازی کردن متوقف شد، واقعاً تأسف انگیز است. او در ترکیب من پیراهن شماره ۱۰ خواهد بود.

● مربی فابیو کاپلو

گرچه قرار است مثلاً خودم مربی باشم اما برای من بهترین مربی دنیا دُن فابیو است. می دانم که در رئال مادرید مشکلات زیادی داشت اما این نظر من را نسبت به او عوض نخواهد کرد. او تنها مردی است که توانایی کنترل تیم انتخابی مرا دارد.