چیزی بیشتر از این نکاشته ایم

امروز تکرار می کنیم که جدول ماهانه فیفا لزوما نشانگر حقایق فوتبال کشورها و بیانگر کلاس و غنای آنان نیست و فقط اعداد و ارقام و مشتی حساب های کامپیوتری را در بر دارد, اما نزول فوتبال ایران از رده دوم به سوم آسیا در جدیدترین جدول نشانگر کاستی هایی است که داشته ایم و بنابراین نمی توان و نباید چشم بر آن بست

امروز تکرار می کنیم که جدول ماهانه فیفا لزوما نشانگر حقایق فوتبال کشورها و بیانگر کلاس و غنای آنان نیست و فقط اعداد و ارقام و مشتی حساب های کامپیوتری را در بر دارد، اما نزول فوتبال ایران از رده دوم به سوم آسیا در جدیدترین جدول نشانگر کاستی هایی است که داشته ایم و بنابراین نمی توان ( و نباید) چشم بر آن بست.

البته در جدول فوق ایران در قیاس با جدول گذشته دو پله هم بالا پریده و دیگر در جهان چهل و یکم نیست و برعکس سی ونهم است، اما از آنجا که نتایج خوبی در ماه های اخیر نگرفته ایم و اصولا تعداد مسابقات مان در این ماه ها اندک بوده، همین مساله باعث شده استرالیا که بیلان بهتری در قیاس با ما داشته است، در جمع آسیایی ها پای به رده دوم قاره بگذارد و ایران که قبلا دوم بود، تا رده سوم پایین بیاید. ایران نه تنها در سه مسابقه متوالی تدارکاتی اش نتیجه ای نگرفت و حتی یک گل هم نزد، روند گل نزدن های خود را به اولین دیدار رسمی اش در دور مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۰ بسط داد و با سوریه هم صفر ـ صفر کرد و هر چند نتیجه منفی دیدار چندی پیش ما با هانزاروستوک آلمان در جدول فیفا منظور نشده ( زیرا طرف ما یک تیم ملی نبوده و فقط یک باشگاه بوده) است اما تساوی های بدون گل با قطر و کاستاریکا و سرانجام سوری ها کار خود را کرد و ما را به نزولی کشاند که گفتیم. استرالیا در همین زمان شروع بسیار خوبی در مرحله انتخابی جام جهانی داشت و قطر را ۰- ۳ برد و چون در بازی های اخیر تدارکاتی اش نیز قدری بهتر از ما عمل کرده است، در جمع آسیایی ها قدری بالا پرید و ما را به زیر دست خود فرستاد و نتیجه و محصول رکودها و سکون ها و برنامه های ناقص ما در سطح ملی هویدا تر گشت.

● ۷ ماه بدون سرمربی

سکون هایی که باعث شده ۷ ماه در تعیین سرمربی جدید تیم ملی ایران تاخیر و وقفه بیفتد و یک رکورد جهانی جدید در این خصوص به ثبت برسد و در حالی که سایرین گاه در عرض حداکثر دو سه روز هدایتگر جدید تیم ملی خود را شناخته و معرفی کرده اند برای ما سه فصل سپری شده و هنوز نمی دانیم که به عنوان مثال خاویر کلمنته برای ما مربی می شود یا خیر. تابستان آمد و گذشت و پاییز از راه رسید و سپری شد و زمستان نیز پدیدار و طی گشت و چیزی به پایان آن نمانده است اما تا آخر هفته پیش مشغول کشتی گرفتن (!) با کلمنته بر سر محل استقرار و زندگی وی بودیم و طی این مدت نام بیش از ۵۰ مربی معروف به عنوان مربیان بالقوه بعدی تیم ملی ردیف شده و از مقابل چشم های ما عبور داده شده، بدون این که تعیین تکلیف گردد و درست در زمان هایی که به صراحت اعلام شد ابتدا آرتور ژورژه(جورج) پرتغالی و سپس خاویر کلمنته اسپانیایی به هدایت تیم ملی منصوب شده اند، اما در عمل خبری از این قضیه نبود و تیم ملی با مربیان زحمتکش وطنی به میدان رفت. مربیانی که چون یقین داشتند هر لحظه مربی جدید خارجی از راه می رسد، نمی توانستند با تمام وجود کار کنند و مجبور بوده اند هر برنامه ای را به طور موقتی و گذرا بریزند و هیچ اندیشه ای در درازمدت نداشته باشند زیرا آینده متعلق به آنان نیست و به خارجی هایی تعلق دارد که ۷ ماه است در راه مانده اند!

● خود کرده را تدبیر نیست

با این اوصاف تنزل فوتبال ملی ما در جمع آسیایی ها و ارجاع آن به رده سوم این قاره اصلا جای تعجب ندارد و برخاسته از کارهای خود ما است و خود کرده را تدبیر نیست و جای گله ای نمی ماند و باید این را پذیرفت که تیم ملی ما به رغم مسابقات تدارکاتی اخیرش به قدری بد سازماندهی و هدایت شده که نباید حاصل کار و جایگاه آن در جدول اخیر فیفا چیزی بیش از این می بود و به واقع آن چه بیشتر جای تعجب دارد، نه سقوط یک پله ای ما در جمع تیم های قاره کهن بلکه صعود دو رده ای ما در جدول فیفا و در جمع جهانیان است که به نظر می آید بیشتر به سبب نتایج منفی تر کشورهای دور و بر ما در این جدول بوده باشد و نه کسب نتیجه ای خاص از سوی ما که به واقع ۷ ماه است که تیم ملی فوتبال ایران اصولا بردی نداشته است!

امروز می توان دو نوع برخورد با مشکل فوق داشت. یکی این که با ترتیب دادن دیدارهای تنظیم شده و مفید در برابر رقبای متوسطی که چند برد را به ما بخشیده و اسباب صعود مجدد ما شوند، به خیال خود جبران مافات کنیم و دوم این که با نگاهی ژرف اندیش تر ابتدا سازمان تیم ملی خود را به طور اساسی و دقیق و قطعی مشخص و استوار سازیم و کادر فنی آن را به طور نهایی منصوب و مشغول به کار کنیم و از این لحظه به طور دقیق به سوی ادامه مسابقات انتخابی جام جهانی دورخیز نماییم و به تبع آن به نتایجی برسیم که در خور فوتبال ما و ارتقای بخش مجدد آن در بین آسیایی ها باشد که طبیعی است گزینه دوم عاقلانه تر و مفیدتر جلوه کند.

● این هم راهی است

البته می توانیم دست روی دست بگذاریم و به روال کنونی ادامه بدهیم و امیدوار باشیم که چون روند کم ثمر ماه های اخیر ما دو پله در جدول فیفا بالا آمده، به همان دلایل نامعلوم باعث ادامه ترقی ها در جدول بعدی شود. این هم برای خودش راهی است!

وحید رسولی