پیام های یك ردصلاحیت

سرانجام رخ داد آنچه نباید رخ می داد ردصلاحیت مصطفی معین اگرچه غیرمنتظره نبود اما دیشب شوك بزرگی بر روند رقابت های انتخابات ریاست جمهوری وارد كرد

۱ _ از امروز موافقان نظریه عدم مشاركت در انتخابات بر طرفداران نظریه مشاركت طعنه می زنند كه حتی كف نامزدهای پیشنهادی شما را برای ورود به رقابت ها به رسمیت نشناختند.

۲ _ از امروز جبهه مشاركت و مجاهدین انقلاب اسلامی به عنوان موتور محركه جریان چپ اسلامی درمی یابند كه دیگر راهی به حاكمیت ندارند.

۳ _ از امروز نامزدهای غیرمحافظه كار (مهدی كروبی و هاشمی رفسنجانی) در معرض این انتقاد قرار می گیرند كه چرا از حقوق رقیب خود تا سرحد تأیید صلاحیت دفاع نكردند.

۴ _ از امروز مردم درمی یابند اگرچه در دوره گذشته عبدالله جاسبی، منصور رضوی، شهاب الدین صدر، مصطفی هاشمی طبا، محمود كاشانی، احمد توكلی، علی شمخانی و علی فلاحیان مجال طبع آزمایی در عرصه انتخابات ریاست جمهوری یافته اند و شایسته نامزدی این مقام شناخته شده اند اما چنین حقی برای مصطفی معین قابل تصور نیست.

۵ _ از امروز مصطفی معین دریافته است كه فقط شخصیت فردی یك سیاستمدار نیست كه او را شایسته نامزدی مقام ریاست جمهوری می كند مهم این است كه او چه جریانی و چه حزبی را نمایندگی می كند.

۶ _ از امروز سران جبهه مشاركت و مجاهدین انقلاب درمی یابند كه نمی توان با فاصله گرفتن از نهادهای روحانی مانند مجمع روحانیون مبارز به فعالیت سیاسی پرداخت. حضور روحانیت در احزاب یا حمایت ضمنی آنان از گروه های اصلاح طلب شرط لازم و كافی سیاست ورزی ایشان است.

۷ _ از امروز اصلاح طلبان درمی یابند كه نظریه های آنان درباره حاكمیت دوگانه یا خروج از حاكمیت حتی اگر در حد گمانه زنی و فرضیه باشد مانع از آن می شود كه بتوانند دوباره به حاكمیت برگردند حتی اگر نامزد آنان از این نظریه پیروی نكرده باشد.

برای اصلاح طلبان عضو جبهه مشاركت و سازمان مجاهدین انقلاب انتخابات زودتر از همه آغاز شد و زودتر از همه پایان یافت. همه اشكال مدرن سیاست ورزی كه اختیار كرده بودند از انتخاب معاون اول و سخنگوی زن و ایجاد معاونت حقوق بشر تمرین نمایشنامه ای بود كه هرگز مجوز اجرا نگرفت. رویایی بود كه به واقعیت نپیوست. اصلاح طلبان البته الگوی ایده آل یك كار حزبی و تشكیلاتی را از خود نشان دادند. قصد داشتند برای اولین بار در ایران در فعالیتی مستقل برای تشكیل دولت حزبی شركت كنند اما در سرزمینی كه مقبول ترین نهادهای اجتماعی آن در حوزه های علمیه شكل می گیرد و موثرترین نهادهای سیاس اش غیر حزبی است تشكیل دولت حزبی رویایی زودهنگام است. آنچه در میان فهرست تایید شده جلوه گر است چیزی جز این واقعیت نیست كه سیاست ورزی یا درخور ریش سفیدان روحانی (ولو غیر محافظه كار) است یا جوانان انقلابی (كه در قامت اصولگرایی ظاهر شده اند) بدین معنا انقلابیان سابقی كه حزب را بدون توجه به این ساختار تشكیل داده اند راهی به قدرت نخواهند یافت.شورای نگهبان دیروز یك روز زودتر از زمان اعلام شده برای معرفی نامزدهای نهایی اسامی ۶ نامزد كامیاب را اعلام كرد تا ثابت كند اصولگراترین اصولگرایان است و راه را بر هر تجدیدنظرطلبی خواهد بست. سرعت اصولگرایی آنان به حدی بود كه توصیه های هاشمی رفسنجانی یا پیام مهدی كروبی هم به گرد پای ایشان نرسید.از امروز روزهای سخت تری را در پیش خواهیم داشت. آنان كه رفتند زحمت سیاست ورزی در این عصر سخت را از دوش خود برداشتند اكنون كار كسانی سخت است كه می خواهند بمانند و كاری بكنند نه آن كه كاری بكنند تا بمانند.