دوشنبه, ۷ خرداد, ۱۴۰۳ / 27 May, 2024
ایستگاه قطاری که از روی نقشه سقوط کرد
محمود درویش درست یک سال پیش، در آخرین ایستگاه عمرش در امریکا متوقف شد، بی آنکه بتواند رویای استقلال فلسطین از ایستگاه های جهان را به چشم ببیند. و بی آنکه معنای این پارادوکس جهانی را برهم بزند؛ امریکا- فلسطین. اما این موضوع باعث ایست ذهنی اش در جهانی با ایستگاه های گمشده و سرگردان نشد. او جهان را شناخت و هستی شناسی اش را با هستی تبعیدیان و آواره ها درهم آمیخت و هویتش را در متن گسست ها و شکست های آوارگی رقم زد و توانست هویت تازه یی به جهان و آمال تبعیدیان و شکستگان اضافه کند.و اگر «ادوارد سعید» فلسطینی با تئوری «پسااستعماری» توانست حیات متلاشی شده مردم استعمار زده و فلسطینی را ابعاد و تعریف تازه یی دهد، محمود درویش هم با شعرش نشان داد از چنین ظرفیت شاعرانه یی برای جهان رهاوردی تازه به یادگار گذاشته است؛ جهانی فراتر از وطن و تبعیدگاه. جهان انسان هایی که مسیر ها و تجربه ها و دردها و عذاب ها و حس هایشان یکی است. این جهانی بودن را از روی ردیف کتاب های کتابخانه اش هم می توان حس کرد... از کتابخانه کوچکش، که دستاوردهای ادبی جهان به صورتی خلاصه شده و مجموع در آن حضور داشتند؛ کتابخانه یی که حاصل جمعی از جهان بود. این را از روی گزارش دو نفر از دوستانش احمد درویش و غانم زریقات درباره کتابخانه اش می توان فهم کرد- که من به تلخیص آن گزارش را می آورم؛ «قرآن، شاهنامه، هزار و یک شب، کلیله و دمنه، آثار کامل ابن عربی، نامه های ابن حزم اندلسی، کتاب های ابوحیان توحیدی، رسائل جاحظ، دیوان متنبی، رساله الغفران معری، دیوان ابونواس، عمر ابن ربیعه، حلاج، مواقف، مخاطبات نفری، و کتاب های ابن قتیبه... و محمد عابد الجابری «بنیه العقل العربی» و...
علف های ورق «والت ویتمن» آثار کامل شکسپیر، ییتس، اکتاویو پاز، یانیس ریتسوس، تی اس الیوت، میلوش، لورکا، دیریک والکوت، ازرا پاوند، کفافی، جرج سیفریس، پل سلان، اودیسیوس ایلیتس، پابلو نرودا، اشعاری از تونی هاریسون، پارکر، شیموس هنی، شیمبورسکا... و شاعران عرب؛ محمد الماغوط، یوسف الخال، سعدی یوسف، پل شاوور، عباس بیضون، جمانه حداد، و کتاب «مفرد به صیغه جمع» آدونیس و... »۱
آخرین شعر هایی که از او مانده است هم دغدغه های عجیبی دارند، دفترهایی با نام «الی محطه قطار سقط عن الخریطه» (به ایستگاه قطاری که از نقشه سقوط کرد)، «لاعب النرد» (بازیگر نرد)، «سیناریو آخر» (سناریویی دیگر) و شعری نیمه تمام که در آخرین سطورش این کلمات نوشته شده اند؛ «نمی خواهم این شعر کامل شود... امیدوارم که پس از من شاعری جوان آن را کامل کند...»۲ و این تراژدی محمود درویش است در «غیابش» برای آینده شعر؛ شعر را چه کسی کامل می کند؟ کدام نسل جوان در غیابش خیابان ها را پر خواهد کرد و دیوان های شعر را خواهد نگاشت؟ در غیابش و در جهانی که روز به روز شعریت اش کمرنگ تر می شود، چه کسی رنگ های تازه یی به شعر خواهد افزود؟ چه کسی شعر را از سقوط خواهد رهاند؟
رضا عامری
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
انتخابات ریاست جمهوری انتخابات ایران سید ابراهیم رئیسی رئیس جمهور سیدابراهیم رئیسی شهدای خدمت رئیسی انتخابات ریاست جمهوری 1403 سقوط بالگرد رئیسی ریاست جمهوری رهبر انقلاب
تهران پلیس آتش سوزی هواشناسی قتل شهرداری تهران وزارت بهداشت سلامت مشهد سازمان هواشناسی بارش باران فضای مجازی
خودرو شمش طلا یارانه دولت سیزدهم قیمت دلار قیمت طلا قیمت خودرو بورس تورم حقوق بازنشستگان بازار خودرو مسکن
تلویزیون جشنواره کن سینما سریال موسیقی پارسا پیروزفر سینمای ایران کتاب تئاتر سینمای جهان دفاع مقدس سریال پایتخت
دانشگاه آزاد اسلامی کنکور ۱۴۰۳ دانشگاه تهران وزارت علوم
رژیم صهیونیستی غزه اسرائیل فلسطین جنگ غزه روسیه آمریکا حماس لبنان چین حزب الله لبنان اوکراین
استقلال پرسپولیس فوتبال تیم ملی والیبال ایران جواد نکونام لیگ برتر استقلال خوزستان باشگاه پرسپولیس والیبال نساجی بازی بارسلونا
سامسونگ اپل ایلان ماسک گوگل ناسا ماهواره موبایل واتساپ مایکروسافت
تجهیزات پزشکی سازمان غذا و دارو کاهش وزن استرس خواب زوال عقل آلزایمر افسردگی سکته مغزی