روزی كه پرسپولیس, پرسپولیس شد

ترس از باختن, یا بهتر است بگوییم ترس از سكوها باعث شده بود كه در چند دربی اخیر پرسپولیس نشانی از پرسپولیس نداشته باشد

سال ها بود كه پرسپولیس، استقلال را نبرده بود، یا بهتر است بگوییم نخواسته بود كه ببرد. آنها در دربی های اخیر چنان اسیر مسایل حاشیه ای بازی شده بودند، كه قدرت تفكر دربار نحوه بازی از آنها گرفته شده بود.ترس از باختن، یا بهتر است بگوییم ترس از سكوها باعث شده بود كه در چند دربی اخیر پرسپولیس نشانی از پرسپولیس نداشته باشد.

خیلی ها تمام امیدشان این بود كه با بودن پروین برروی نیمكت پرسپولیس این تیم هرگز در مقابل استقلال نخواهد باخت، حالا برایشان فرق نمی كرد كه تیم مساوی می كند یا...سال ها بود كه پرسپولیس، پرسپولیسی بازی نمی كرد.

ترس از شركت در دربی به آن حد سرخپوشان را محتاط كرده بود، كه آنها بازی معمولی شان را هم انجام نمی دادند.می گفتند: پروین استاد رویارویی با استقلال است، اما پروین هم طی سالیانی كه روی نیمكت پرسپولیس می نشست آنچنان كه باید و شاید نتیجه آنچنانی نگرفت تا اینكه دنیزلی به پرسپولیس آمد تا تمامی معادلات را برهم بریزد.پرسپولیس در لیگ پنجم با آری هان همه نتوانست استقلال را ببرد و این نشان می داد كه طلسم دیدارهای سرخابی باید شكسته شود. با حضور دنیزلی در پرسپولیس این تیم روز به روز بهتر شد تا اینكه زمان موعود فرا رسید و دیدار سرخابی ها می توانست عیار مربیان ۲ تیم را روشن كند.

میهمانی شام سازمان تربیت بدنی، واقعیتی را برای پرسپولیسی ها نمایان ساخت آنجا كه انصاری فرد در خصوص نتیجه بازی با آرامش مثال زدنی گفت: نگرانی خاصی ندارم. كادرفنی و آقای دنیزلی از میزان آمادگی تیم اظهار رضایت كرده و قول پیروزی داده اند. در همان شب پرسپولیسی ها منظم آمدند و منظم هم رفتند، تا انگیزه بالای خود را نشان دهند و ثابت كنند از هر نظر آماده بازی دربی هستند.بازی سخت شروع شد.

پرسپولیسی ها با برنامه و منظم كار خودشان را آغاز كردند. دیگر در این تیم از سانترهای چشم بسته از جناحین خبری نبود. دیگر در این تیم همه چیز به اما و اگر سپرده نشده بود. دیگر در این تیم هر كس برای خودش بازی نمی كرد و...بهترین گواه این مطلب بازبینی دوباره و چندباره فیلم دربی است. تعداد پاس های تكضرب پرسپولیسی ها و اشتهای وافر آنها برای پیروزی این نوید را می داد كه سرخپوشان بتوانند برنده بازی باشند.

استقلال گل اول را به ثمر رساند، اما پرسپولیسی ها بعد از گل هرگز احساسی نشدند و كار طبیعی خودشان را دنبال كردند.زدن گل تساوی و گل برتری بازی تغییری در عملكرد سرخپوشان به وجود نیاورد تا مشخص شود، این بار دنیزلی و پرسپولیس آمده اند تا طلسم شكنی كرده و پیروزی را به نام خود به ثبت برسانند. اما كار بزرگ مصطفی دنیزلی جای دیگری بود. آنجا كه برای ایجاد انگیزه نزد یارانش ریسك خطرناكی كرد و علیرضا نیكبخت، حسین بادامكی و مهرزاد معدنچی را از بازی بیرون كشید تا ثابت كند پرسپولیس وابسته به شخص نیست.

چهره مصمم دنیزلی و چهره مضطرب مرفاوی هم نكات بسیاری را در ذهن بیننده ایجاد می كرد. دنیزلی مصمم به هدفی كه برای بازیكنانش ترسیم كرده بود فكر می كرد و مرفاوی چشم به اما و اگرها داشت. تا اینكه سوت پایان بازی توسط آلفونسو پرز اسپانیایی به صدا درآمد و بازیكنان سرخپوش همدیگر را در آغوش كشیدند.

در آن دقایق دلهره و اضطراب صمد مرفاوی در مقابل دوربین قرار گرفت و حرف هایی را به زبان آورد كه پیشینه مربیگری او را زیر سؤال برد. آنجا كه می گفت: ۲ گل پرسپولیسی ها برروی اتفاق به ثمر رسید. گویا مرفاوی فراموش كرده بود كه اصولاً از این واژه ها را بیشتر مربیانی استفاده می كنند كه تیم هایشان برنده شده و به قصد تخریب بیشتر حریف از آنها استفاده می كنند، اما بیان چنین حرف هایی از زبان یك مربی بازنده واقعاً جای تعجب داشت و نشان داد كه او تازه در ابتدای راه است و...

محمدرضا نصرالله زاده