بازی ایرانی در بسکتبال جهانی

تیم ملی بسکتبال با تنها یک پیروزی از مجموع ۵ دیداری که در شهر استانبول ترکیه انجام داد به نخستین حضور خود در مسابقات قهرمانی بسکتبال جهان پایان داد

تیم ملی بسکتبال با تنها یک پیروزی از مجموع ۵ دیداری که در شهر استانبول ترکیه انجام داد به نخستین حضور خود در مسابقات قهرمانی بسکتبال جهان پایان داد. بعد از بازی‌های المپیک در سال ۲۰۰۸ که پس از ۶۰ سال دومین حضورمان را در این پیکارها تجربه کردیم، بعد از ۶۰ سال هم که از عمر بازی‌های جهانی گذشته است برای نخستین بار توانستیم به این بازی‌ها راه پیدا کنیم. ملی‌پوشان بسکتبال ایران در مصاف با آمریکا، برزیل، کرواسی و اسلوونی متحمل شکست شدند و تنها غلبه بر تونس را به عنوان موفقیت کامل خود در مسابقات ۲۰۱۰ قهرمانی جهان ثبت کردند، اما آنچه از آن به عنوان یک مشخصه بزرگ باید یاد کرد عملکرد بازیکنان ایران بود، چون با تمام وجود کار می‎کردند.

مایک شیشفسکی، مربی بزرگ بسکتبال جهان که روی نیمکت آمریکا نشسته است بازی با ایران را با دقت تحت نظر دارد. بازیکنان ایران با ۲ امتیاز حدادی و ۳ امتیاز کامرانی ۵ بر ۲ در آغاز کوارتر اول از آمریکا جلو زدند و فریاد تماشاگران ایرانی در سالن عبدی ایپکچی استانبول بازی را هیجانی‌تر کرده است. این چهارمین بازی ایران در رقابت‌های جهانی است و با وجود آن که همگان از نتیجه پایانی مطلع هستند و می‌دانند قدرت بازیکنان NBA با سایر بازیکنان قابل قیاس نیست تلاش بازیکنان ایرانی، همه سالن را راضی کرده است. این تلاش و کوتاه نیامدن‌های بازیکنان ایرانی در همه بازی‌ها باعث شد ایران از نمایش تیم ملی بسکتبال رضایت خاطر داشته باشد بویژه آن که در مقایسه با فوتبالی که به جام جهانی نرفت از پوشش خبری و تصویری و البته تبلیغات آنچنانی هم خبری نبود. با این حال ضعف‌های تیم ملی بسکتبال را نباید از یاد برد. برخی از ضعف‌های تیم ملی را می‌توان این گونه برشمرد:

▪ در پرتاب‌های ۳ امتیازی بی‌اثر بودیم و نتوانستیم برای دفاع حریفان تهدید دائمی ایجاد کنیم.

▪ در زمان فشار دفاعی حریفان برنامه‌ای برای رهاسازی بازیکنان و در مجموع تیم نداشتیم.

▪ نوسان بین بازیکنان شروع کننده با بازیکنانی که از روی نیمکت وارد بازی می‌شدند زیاد بود.

▪ در بازی‌های روزهای اول، ماتیچ بعضی وقت‌ها کامرانی و حدادی را با هم تعویض می‌کرد و روی نیمکت می‌نشاند که این برای تیم ملی خطرناک بود.

▪ نداشتن استراتژی مشخص در هر بازی که این ضعف باعث شده بود تیم ما در بعضی دقایق مرتکب تخلف ۲۴ ثانیه شود یا پرتاب‌های نامتعادل داشته باشد.

▪ برای حامد حدادی و چگونگی به کارگیری او برنامه‌ریزی کامل نشده بود.

▪ با مصدومیت بازیکنان قبل از سفر و جابه‌جایی در برخی از پست‌ها بویژه برای بازی ارسلان کاظمی بی‌برنامه بودیم.

آسیب دیدگی صمدنیکخواه بهرامی و توصیه پزشک برای بازی نکردن حامد آفاق اتفاقاتی بود که تیم ملی بسکتبال در آستانه حضور در مسابقات جهانی با آنها روبه‌رو شد. مربیان تیم ملی و حتی مدیران فدراسیون غیبت این دو بازیکن کلیدی را موثر در عملکرد جهانی دیگر ملی‌پوشان می‎دانستند. در جریان بازی‌ها هم در روز بازی با آمریکا و اسلوونی، تیم ملی اوشین ساهاکیان و سامان ویسی را هم به دلیل مصدومیت در اختیار نداشت. علاوه بر اینها، تیم ما از نظر جثه و قد پایین‌تر از رقبای خود قرار داشت. بعد از بازی با کرواسی، ارسلان کاظمی در کنفرانس مطبوعاتی حرف قشنگی زد. او گفت بازیکنان کروات خیلی بزرگ بودند. بازیکنان پست‌های ۲ و ۳ آنها اگر بلندتر از بازیکنان ۴ و ۵ ما نبودند کوتاه‌تر از آنها هم نبودند. البته باید توجه کرد که حدادی در این بین استثناست. مصدومیت‌ها و تغییرات بازیکنان در بازی‌های تدارکاتی باعث شد ماتیچ نتواند ترکیب خود را به خوبی بشناسد. تیم ملی بسکتبال با همه این مشکلات از اعتماد به نفس بالایی برخوردار بود. حتی زمان‌هایی که محمد حسن‌زاده جوان‌ترین بازیکن ایران هم به میدان می‌آمد اعتماد به نفس و جسارت در چهره او پیدا بود. ارسلان کاظمی دیگر جوان تیم ملی با اتکا به اعتماد به نفس بالای خود پدیده تیم ملی شد.

● نگاهی دیگر به حریفان

تیم ملی بسکتبال در اولین بازی مقابل برزیل به میدان رفت. برزیلی‌ها در دوران حضور خود در بازی‌های جهانی از افتخارات بسیاری برخوردار هستند، اما در ۳ دهه نتوانستند به توفیقی مثل دوره‌های آغازین رقابت‌های جهانی برسند. برای این تیم «هیلاریو نه نه» در بازی‌های تدارکاتی مصدوم شد و به استانبول نیامد. «ورجائو» با وجود مصدومیت برابر ایران به میدان نرفت و در دو روز پایانی بازی‌های گروهی حضور نیم‌بند خود را نشان داد. برزیل برابر آمریکا بهترین بازی خود را به نمایش گذاشت و تا آستانه پیروزی پیش‌رفت، اما در آخر ۷۰ بر ۶۸ تن به شکست داد. باربوسا، اسپلیتر و جیووانونی به همراه ماچادو ۳۵ ساله برترین‌های برزیل بودند. ایران ـ برزیل به عنوان بازی افتتاحیه برای همگان ناشناخته بودند و طبیعی است که در این شرایط دو تیم نتوانند تمامی کارایی خود را به نمایش بگذارند.

دربازی دوم با کرواسی تیم ایران ناهماهنگ بود و بد بازی کرد. انتظار برد از تیم ملی نداشتیم چون بسکتبال کرواسی متاثر از بسکتبال یوگسلاوی سابق است و نایب‌قهرمانی المپیک و مدال برنز رقابت‌های سال ۱۹۹۴ جهان را در کارنامه دارد. اوکیچ بازیکن مطرح کروات که به آمریکا رفته بود تا بازی‌های NBA را با میلواکی تجربه کند خیلی زود از تصمیمش منصرف شد و به باشگاه فنرباغچه ترکیه آمد. سایر بازیکنان کرواسی در لیگ‌های خارجی بازی می‌کنند و بر این اساس ایجاد هماهنگی بین بازیکنان سخت است. اوج گرفتن بسکتبال اسلوونی یکی دیگر از دلایل کمرنگ شدن نام کرواسی در بسکتبال جهان است. کرواسی در اروپا ششم است، اما اسلوونی چهارم.

بازی با تونس بهترین بازی ایران بود که با پیروزی تیم ملی، اولین پیروزی در تاریخ بازی‌های جهانی برای بسکتبال ایران به ثبت رسید. تونس تیم سوم آفریقا با میجری و مروان کرشیدی در این بازی‌ها انگیزه‌های مشابه با ایران داشت، چون ما رفته بودیم استانبول آنها را ببریم و آنها هم آمده بودند که ما را شکست بدهند. با این حال در این مسابقه علاوه بر برتری‌های تکنیکی بازیکنانی مثل ارسلان کاظمی و مهدی کامرانی و دوندگی توامان داوری و ویسی، نقطه برتری و اتکا ما حامد حدادی بود.

ایران در بازی با آمریکا به دنبال محک توانایی‌های فردی بازیکنان خود برابر بهترین‌های بسکتبال دنیا بود. آنها زمانی که فشار دفاعی خود را بر روی بازیکنان ما زیاد کردند بازی به حالت یکطرفه رفت. درست است که بازیکنان نیمکت نشین روزهای قبل بیشتر برابر ایران بازی کردند، اما سرمربی آمریکا اعتقادداشت فاصله بین بازیکنانش چندان فاحش نیست و برای روزهای سخت‌تر به دنبال ترکیبی یکدست‌تر و روان‌تر است. آمریکا تایسون چندلر بازیکن بلند قامت خود را برابر حدادی بیشتر به کار گرفت. «کوین دورانت» کابوس تمامی دفاع‌های دنیا و «دریک رز» بازیساز که میل به گل زدن هم دارد برترین‌های آمریکا در کل بازی‌ها بودند.

بسکتبال یوگسلاوی مثل مارمولک است. سرش را بزنید دمش می‌جنبد. یوگسلاوها قبل و بعد از فروپاشی نظام شرق از بیشترین افتخارات در بسکتبال جهانی برخوردار هستند. حتی با تجزیه خاک این کشور بازهم شاهد قدرت نمایی از سوی کشورهای مستقل بالکان هستیم. اسلوونی یکی از همین کشورهاست که تیم ملی بسکتبال یکی از بهترین بازی‌های خود را برابر این تیم انجام داد. این آخرین بازی اسلوونی در گروه B بود و از آنجا که صعودش حتمی بود ایران را زیاد تحت فشار قرار نداد، هر چند پیشرفت بازی ایران از روز اول تا روز پنجم رقابت‌ها کاملا محسوس بود. تیم ملی کمتر از یک ماه قبل از این بازی در دیداری تدارکاتی با ۳۳ امتیاز مغلوب اسلوونی شده بود، اما در استانبول این اختلاف را به ۵ امتیاز کاهش داد. دراگیچ که زیر نظر استیونش گارد راس توانای کانادایی تیم فینیکس سانز تمرین می‌کند در این بازی‌ها آموخته‌هایش را به اجرا گذاشت.

●ٓ در ‌تدارک گوانگجو

ایران بعد از این بازی‌ها در تدارک میدانی آسیایی است. بازی‌های گوانگجو در راه است و تیم ملی بسکتبال قهرمان دو دوره بازی‌های ملت‌های آسیا وظیفه سنگینی دارد. تیم‌های آسیایی حاضر در بازی‌های جهانی ترکیه مانند ایران ثبات لازم را نداشتند. اگر چه تیم چین در آخرین بازی مقدماتی با معدل گل به دور یک‌هشتم صعود کرد، اما این تیم به نسبت بازی اول که برابر یونان انجام داده بود در بازی‌های بعد با افت و خیزهای فراوان مواجه بود. لبنان و اردن هم حال و روز مشابهی داشتند. اردنی‌ها بازی‌ها را خوب آغاز کردند و برابر استرالیا تا پای برد پیش رفتند. آنها تنها تیم آسیایی بودند که پیروزی به دست نیاوردند. لبنان با پیروزی بر کانادا در روز اول شگفتی‌ساز شد، اما در روزهای بعد، دیگر خبری از شگفتی‌ساز روز اول نبود آن هم زمانی که کانادا به خاطر جوانگرایی، تمامی بازی‌هایش را واگذار کرد، برد لبنانی‌ها بی‌اثر ماند. بسکتبال ایران از درس‌های بزرگی که در بازی‌های جهانی گرفته باید در بازی‌های آسیایی استفاده کند. گوانگجو میدانی برای تایید قهرمانی‌های گذشته بسکتبال ایران است.

محمد رضاپور